Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

[fol. xijr]

Wiedwijs dat si langhe lach ind water.

Te wintere so merde de ionfrou wijs
dicke ende langhe onder dijs
in de Mase, daerd alder diepst sceen,
ses daghe ende oec meer, tinden een;
toet dat de priester quam toet hare,
die haers lichamen nam cure ende ware,
ende beswoerse met Gods lichame,
dat si toet heme op uver quame.
Doen quam si weder; want si was van
den priester bedwongen, dien goeden man.

In den winter ginc si oec staen

daer de moelen om soud gaen,
onder der moelen rat al recht,
daerd water over haer lede al slecht
liep, ende te mits oec over haer hoed;
dat was miracle en wonder groet.

Si quam oec somwile, over waer,

metten watere swimmen, daer

[fol. xijv]

 

si viel op omkeren van den rade;

 

nochtan, overmits Gods genade,

 

soen oppenbaerden hen tekene engene

 

in de lede der maghet rene.