Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

Hoe dat haer te moede was als si der ondedegher liede aelmoesene at.

Dit was de sake sunderlinghe waer bi
dat si gedwonghen was, dat si
der oppenbare sunderen aelmoesene bat;
ende nochtan als si iet at,
dat qualec gewonnen was ocht tonrecht bleven,
ende haer in aelmoesen dat was gegeven,
so docht der maeght van doeghden niet arme,
dat si at vorschen ocht padden darme,
ocht van serpenten dingewede verstant.
Ende als si dat at, so riep si tehant,
als die in arbeit gaet met kinde:
‘O Criste, mijn vrient ende mijn geminde,

[fol. xxijr]

 

wat hapdi met mi, mijn vriendelec Here?

 

Waer om so pijndi mi sus sere?’

795

Metgtien so clopte der vrouwen name

 

aem haer borst ende aen haren lichame,

 

ende sprac haer selve alsus toe:

 

‘O iammereghe ziele, o arme, ende hoe

 

geverdi sus? Wat wildi begeren

800

daer ghi u te rechte soud af ververen?

 

Waer om so nutti dees onrein dinghe?’

 

Dat was haer pine sunderlinghe,

 

dat si iet at dat was genomen,

 

ocht dat van onrecht goede was comen;

805

ende die werdeghe heileghe Kerstine

 

si en leed daer af niet minder pine,

 

als si eneghen sundere iet bat

 

ende haer de sundere ontseide dat.

 

Het geviel op enen tijt hare,

810

dat haer ontseght was van enen sondare,

 

dat si heme met crachte nam;

 

ende als si sach dat hi was gram,

 

so sprac si toet heme: ‘als es dat sake

 

dat ghijs nien sijt nu wel te gemake,

[fol. xxijv]

815

ende ghijt nu noede geeft, goet man,

 

en sal u na niet rouwen nochtan,

 

dat ict u hebbe met crachte genomen,

 

ende dan so salt u seker vromen,

 

ende ure zielen in staden staen,

820

ende selt daer groten loen af ontfaen.

 

Als haer in haren roc een mouwe

 

gebrac, soen deedse maken geen nouwe;

 

ocht als aen haren scappularijs

 

gebrac een cappruen in eenghewijs,

825

ende schegen iemanne gaende quam,

 

daer si af in den geeste vernam,

 

ende daer si van binnen gemaend was ave,

 

dat sijt hem bade dat hijt haer gave,

 

ende daer si af woude nemen dan:

830

so bat sijt dan den genen man;

 

ende was dat sake dat hijt haer gaf,

 

so dankese heme sere daer af;

 

ondseid hijt hare, so nam sijt gereet,

 

waest hem lief ocht waest hem leet,

835

ende nayet aen haer clederkine..

[fol. xxiijr]

 

van haven arm, van doeghden rijc,

 

als waren haer mouwen ongelijc;

 

haer clederkine si waren oec dit:

840

een roc die altemale was wit,

 

ende een witte scappularijs,

 

die haren lichame in alrewijs

 

bedecte toten voeten toe.

 

Haer cledere waren oec menechwerf toe

845

genapt, als wi gescreven vinden,

 

met draden die waren van scursen van linden,

 

ocht van suptilen wissen gespleten,

 

ocht van cleinen hultenen speten.

 

Si ginc oec baervoet, als ic las,

850

tijr tijt dat onbescedelec cout was.

 

Verworpen spise ende cranke si..

 

Dwater daer men de scotelen in wiesch, dat mi

 

ute soude gieten, dat maecte si

 

heet ende deed wallen, de maghet vri,

855

met watre dat si dede daer toe;

 

dat was haer spise. Nu hoert dan hoe:

 

broet dat van semelen was gemaect,

 

dat alte hert was ende ongeraect,

[fol. xxiijv]

 

dat nam si, de maeght, en weiket daer inne

860

ende also at sijt, de Gods vriendinne.

 

Daer met so vastese tinden een

 

twe daghe ocht drie, ende anders engeen

 

spise en atse binnen dien tiden;

 

dat nu ieman qualec mocht liden.