De bron-swaan, of mengeldigten

Silindor aan Cloris.

ALleen op't klinken van U Naam
Ontluykt de Roos haar bloos, en bladen
(Mijn Cloris) die met geur: beladen,
Sich maakt tot uwen dienst bequaam.

Alleen op't minst uws oogewenken,
Schiet Lely, en Convaly uyt,
Viole knopjes, Loof, en kruyt,
Waar mee U d'aarde koomt beschenken.

De Hiacynt, en Amarant,
Filet, en Krokus, en Narcissen
Niet voor U, uyt te botten missen,
Om weer te sterven in U hant.

Het groen Tapeet bereyt U Cronen,
En offert al het bloem Cieraat:
Dat als een Bruyt te prijcken staat,
Met bloosjes op haar blanke konen.

Daar siet ge dan U groote kragt,
Haa! Cloris, wijl ge koont gebieden,
Want wat ge wilt dat moet geschieden
Omdat het all, is in U macht.

[p. 85]

 

Souw ik dan niet door het vermogen,

 

O lieve Son, vol Tintel licht

 

Beswijken voor dat schoon gesicht

 

Van U ontsloten Gitte oogen.

 

 

 

Ik sieg, en werp me aan U schoot,

 

Gebiet me Cloris, want mijn leven,

 

Heb ik in U gewelt gegeven,

 

Doch wacht daar voor, niet, als de doot.