De bron-swaan, of mengeldigten

[p. 195]

Aan Juffer Mee-Juffer Sybille Bothenius. Op haar E. Verjaren.

ICk werd genoopt haa Kroost van Themis Soon
Met vrolijkheyt u jaardag op te singen,
Dog breng geen Rose Telg nog Mirthe kroon
Om uwe blonde Lok te doen omringen.

Maar vlegt een Letterkrans: daar mijne schagt
(Die kruypend' met de Tamarind langs d'aarde)
In ijverlust, wil door haar kleyne magt
Het Wierookgeur doen rooken voor u vvaarde.

Neem dan dees plicht als gulde gunsten aan,
Denk dat u Delos heeft met heyl'ge bladen
Bepruykt, en op dees Feesttijt aangedaan
Waar in u 't Iufferdom pronkt met cieraden.

Maar waar ik Sappho 'k souw naar hooger wil
V schrand're kruyn met goude veder slagen
Beswieren, en O Groninger Sybil
D'Orakels, van u wijse Lippen vragen.

Daar staag een Hemelval koomt druypen af,
En 't rijp verstant dat volle Nectar-stroomen
Doet vloeyen, dat bereyt u kroon, en staf
Om als door het geluk, tot staat te koomen.

[p. 196]

 

Het geen ik wens: verschoon mijn moedigheyt

 

Begaafde Maagt, leef lang in veel gelukken

 

Tot Atrops u van hier naar't rustperk leyt

 

Daar u de Nijt nooyt sal aan't herte drukken.