Die Darfelder Liederhandschrift 1546-1565
(1976)–Katharina van Bronckhorst en Batenborch–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 72]
| |
Nr. 17aant.De wynter ys verganen,
ych sent des meyes tyt,
ych sent de lovver hangen,
de bleymckensGa naar voetnoot1 sprytten dar uyt.
5[regelnummer]
so ffern an gronerGa naar voetnoot2 heyden
dar ys so genoechelychGa naar voetnoot3 to syn,
dar senget ffrou nachtegallen
so menge walt ffougelynGa naar voetnoot4.
II.
Wy wollen de mey gan haven
10[regelnummer]
reycht meyenGa naar voetnoot5 yn dat walt,
und sencken mynen leyff den trouen,
de myn hertz om ffangen hat;
unde sechenGa naar voetnoot6: ‘leyff wylt komen?
gat fforGa naar voetnoot7 myn ffynster stan
15[regelnummer]
unde ffant des mey eyn blomen,
de dar ys son gedan’.
III.
Unde do de syverlycheGa naar voetnoot8
de klagen hadde gehort,
sy stont so tryuelychenGa naar voetnoot9,
20[regelnummer]
so hant sprach sy eyn wort:
‘ych heb des meys unffangen
myt groter er wehrdychheyt’,
hey droch sy an or wangenGa naar voetnoot10,
was dat gen danck ber heyt?
IV.
25[regelnummer]
He nam sy op syn trowen
al yn syn ermkenGa naar voetnoot11 blanck,
de wechter op der moren
| |
[pagina 73]
| |
hoff op eynGa naar voetnoot12 leyt un sanck:
‘un ys dar emant yn,
30[regelnummer]
de mach wal to hus wert gan;
ych sen den dach op drenen,
he ys so son gedan’.
V.
‘Och wechter op der moren,Ga naar margenoot+
we bedreves du my so ser!
35[regelnummer]
ych leych yn sverenGa naar voetnoot13 trorenGa naar voetnoot14,
yn ymerlychenGa naar voetnoot15 smert,
du qelt myn hert so seren,
dat ych van der seyden mot,
dat klach ych got den heren,
40[regelnummer]
wo we dat har seyden dot.’
VI.
Adde myn rowsen blomen,
nuGa naar voetnoot16 moet ych van u seyden,
und wanGa naar voetnoot17 ych weder komen,
wy send uns neymer merGa naar voetnoot18.
45[regelnummer]
und ych mot van u seyden,
dat dot myn hert so we,
un wan ych weder keyren,
wy send uns neymer merGa naar voetnoot19.
* * * Yn trouen styl und unffermetten,
vergonen brot wert ffel getten.
Meynger benyt dat he sycht,
noch mot he lyden, dat et geschyt.
Ych betrou yn godt alleyn,
der mynsen trost yst kleyn.
|
|