Hojheh!

[p. 46]

Leike

‘En, wat zègkste m'ch wel vaan Leike?’ vroog Vic oonderwijl tot heer z'ne stool get korter bij dee vaan Zjo sjuifde.

‘Leike?’ doog Zjo vraogentere. ‘Wat is daomèt?’

‘Jehmeh, leus diech daan gein gezètte?’

Vic waor ech verbaas toch.

‘Jewel, jewel. Meh dat wèlt nog neet zègke tot iech get vaan Leike weet’.

‘Höbste daan de advertentie neet gezeen?’

‘Wat veur advertentie?’

‘Zoe'n groete,’ wees Vic mèt z'n twie han e stök oeterein. ‘Bekans e kwaart pagina.’

‘Niks gezeen,’ sjöddelde Zjo mèt z'ne kop.

‘Oongeluifelek! Gans links bovenaon! Zoe groet!’

'r Wees weer.

‘Jeh huur ins, iech lees de gezèt miestal pas es iech 's aovends thoes kom. Dus... Wat is noe mèt Leike? Doed?’

‘Jeh zeker!’

Heer dempde z'n stum get umtot d'n ober mèt z'ne koffie kaom.

‘Oongelök!’

‘Zozo. Wie aajd waor 'r?’

‘Euze leeftied netuurlek!’

‘Zozo. Iech kin 'm neet, meh...’

‘Diech kins Leike neet? Noe weurt 't gans sjoen! Nein, diech zouws Leike neet kinne!’

Vic waor 'ne mins dee gere in oetroopteikes spraok.

‘Iech kin 'm neet,’ zag Zjo beslis. ‘Of liever: Iech höb 'm neet gekind.’

‘Jehmeh, Zjo noe toch?! Leike! Leike Sjrienemekers! Woende vreuger bij miech in de straot! Bekans op 't heukske! Neve Filomène vaan Jaspers!’

‘Kin iech ouch neet,’ zag Zjo. ‘Noets vaan Filomène gehuurd.’

‘Noe geluif iech toch totste begins nao te laote, jong,’ zag Vic vol kompassie.

‘Filomène!’

Heer zöchde effe.

‘Heet nog gevrijd mèt Leike! Neet lang, want Filomène waor gein veur lang te vrije mèt 'nen ermoodzejjer wie heer, meh toch wel 'n haaf jaor. Later heet ze nog Servé gehad, de wèts wel vaan d'n deender. Ouch niks gewoorde. Alliech neet. Ze is getrojd wie ze al daarteg waor, mèt 'nen dirrekteur vaan e febrik in Holland örgens. Kinste die ech neet? Die höbste wél gekind! Ederein kós Filomène!’

[p. 47]

Vic keek get eigenaordeg en zoonder väöl aondach roond door de kaffee, of heer deep in gedachte waor. Heer had Filomène sjijns good gekind indertied.

‘Ederein mesjiens, meh iech neet,’ zag Zjo beröstend.

Vic klakde mèt z'n tong.

‘Neet te geluive,’ zag 'r.

‘En Leike Sjrienemekers ouch neet,’ zag Zjo.

‘Dee móóste gekind höbbe!’ heel Vic vol. ‘Vaan bij miech in de straot!’

‘Meh iech neet,’ zag Zjo.

‘Wat noe: Iech neet?’

‘Nou, iech woende neet bij diech in de straot. Aanders hej iech Filomène ouch wel gekind.’

‘Jao, nein... Meh toch... Z'ne pa wèrkde bij de Waterstaot op kentoer. En eine vaan z'n breurs... veer jonges hadde ze en eine zaot in 't oonderwies. Is nog lieraar Letien gewoorde. En 'nen andere is nao Amerika vertrokke wie 'r twinteg waor. Iech mein tot dee dao piloot is gewoorde. Meh zeker wete daon iech 't neet. De wèts wel wie dat geit, heh.’

‘Kin 'm neet,’ heel Zjo vol. ‘Häöm neet en Filomène neet en z'n breurs neet. De höbs trouwens eine euvergeslage. De höbs pas vaan Leike en twie breurs vertèld.’

‘Jao, da's woer. Meh deen aandere... Iech geluif tot dee neet good terech is gekoume. Dao spraoke ze noets euver bij Leike. Of dee heet vasgezete of zoe...? Iech mein ins zoe-get gehuurd te höbbe. Meh dus... diech kins Leike neet? Ech neet?’

‘Nein, nein en nog ins nein. Ech neet.’

‘Iech kin 't bekans neet geluive.’

Vic keek Zjo aon of 'r 'm veur d'n ierste kier zaog.

‘Meh,’ zag Zjo, ‘de zags tot 'r 'n oongelök heet gehad, heh? Wat veur eint? Mèt d'n oto?’

Vic winkde vaan nein.

‘Leike had geinen oto. En 'r kós neet rije ouch neet. Doog alles mèt de fiets of te voot.’

‘Is 'r daan örgens oonder gekoume? Of gevalle of zoe?’

‘'r Is, de zals 't neet wèlle geluive,’ zag 'r toen, ‘meh 'r is gestorve vaan de sjrik! Wie z'n vrouw -die zalste daan ouch wel neet kinne- wie die de roete aon 't wasse waor. Op e lèdderke. Boete in d'n hoof. 't Lèdderke vèlt um wie ze te wied nao boete reik! Zij geit achtereuver in 'ne groete stroek. Niks aon ziech es e paar sjrieme op 'r erm en op ein wang! En 'n nate brook vaan d'n ummer water dee

[p. 48]

häör achternao kump... Meh Leike... Vèlt veureuver in de kiezel... Hart-stik-ke doed! Imfark, zeet d'n dokter. Vaan de sjrik! Oongeluifelek, heh?’

't Bleef effe stèl.

‘Jeh de höbs 'm neet gekind, meh toch is 't woonderlek wie 't dèks kint goon in 't leve. Jeh neet daan?’

'r Keek nao de deur en góng get rechter zitte.

‘Dao kump Gèr. Déé zal 'm wel gekind höbbe,’ zag 'r optimistisch.