Hojheh!

[p. 106]

Veldeke

In eynen dall scoen ende liecht.
effen ende wael ghedaen
daer twee water tsamen gaen
eyn groot ende eyn cleyne
claer, schoen ende reyne:
dats die Jeker ende die Mase.
Beide te korne ende te grase
es die stadt wale gheleghen
ende te schepen in voele weghen;
in visschen ende in ghewilden
ende in goeden ghevylden
der bester coren eerden
die ye mochte ghewerden.
Des steyt die stat te maten
aen eynre ghemeynre straten
van Inghelant in Ongheren
voer Colne en voer Tongheren
ende alsoe dies ghelijck
van Sassen in Vrankrijck
ende mit scepe die des pleghen
te Denemerken ende te Norweghen.
Die weghe versamenen sich all dae.
Des is die stadt daer nae
gheheiten Traiectum.
Daer sande God Servacium.

't Is in e dal sjoen en vol leech,
gans vlaak en riek en welgedoon
dao woe twie stroume samegoon,
eine groete, eine kleine,
klaor en zuver zouw iech meine,
dat zien de Jeker en de Maos.
In korevelder, weie, dao's
daan de stad, zoe sjoen gelege.
Hiel väöl sjeper kumste tege
en vèsse, wèld in euvervlood.
Aojao, de groond is dao zoe good!
Beter kinste nörgens vinde
wèlste strak die kore binde.
Dao ligk de stad, wie z'iewe deeg,
aon 'nen hiele groete weeg
vaan Ingeland nao Hóngarije
nao Kölle, Toongerse contreie,
ouch evezier en naovenant
vaan Sakse nao 't Fraankeland.
En sjeper vare, jao die brave,
nao Deense of nao Noorse have.
Meh boe goon ze nao touw, die weeg?
Allemaol nao dat aajd Mestreech,
nao Trajectum aon de Maos.
Daoheer sjikde God Servaos.