Nieuwe wyn in oude le'erzacken

Leuyheyd. Leegheyd.

LEuye luyden, on-ghebonden, / Hebben speeldagh haest ghevonden.

Die 's middaeghs op-staet, zoo hy plagh, / En slaept dan niet den heelen dagh.

't Is beter noch, wat blieck te vanghen, / Als stil ghezeten, niet t'erlanghen.

[p. 118]

. . . . de ledigheyd, / Voet in de mensch veel vremdigheyd.

De wolf ont-komt ter goeder stont, / Terwyle dat daer kackt de hond.

Hy telt de naghels vande vloer, / En rekent, hoe veel in een voer.

Die slaept en ronckt, niet wel en waeckt, / Een slackert niet lof-weerdighs maeckt.

Die op beyde ooren slaept, / Voelt gheen vloyen, dien hy raept.

Langh te slapen, met behaghen, / Doet verscheurde kleeren draghen.

Een slaep'righ man, van gheen bedrijf, / Die is als een begraven lijf.

Die haer zelfs in leegheyt voen, / Leeren niet als quaed te doen.

Een slaepend' kat, En vanght gheen rat.

Die leuy en leegh geen werck vermagh, / 't Is altijds voor hem heyligh dagh.

. . . . een leuye jeughd, / Een ouderdom die niet en deught.

De leegheyd kracht en jeughd verdoet, / Ghelijck de roest het yzer doet.

Een leuyaerd is een loome gheck, / En voester-heer van zijn ghebreck.

Aermoed is de leuyheyds loon, / Daer ist, dat zy heeft haer throon.

De leghen tijd, Ons leven slijt.

[p. 119]

De ledigheyd, Maeckt aerebeyd.

God gheeft den os, naer zijn beleyd, / Maer by de horens, als men zeydt.

Als azijn verdooft de tanden, / En de roock de ooghen schent;

Zoo gheraeckt een man tot schanden, / Die een leuyaerd erghens zendt. (Prov. 10.26.)

De leuyaerd dreck of slijck ghelijct, / Die d'hand besmet, of vuyl beslijct. (Syr. 22.2.)