|
| |
| |
| |
Hope. Wan-hope. Wachten. Wenschen.
| WAnneermen 't God wilt over-geven, / Zo ist in 't dood-boec al geschreven. |
| Wanneer de zieckt' is hopeloos, / Zoo zijn de drancken noodeloos. |
| 't Is nu gansch uyt, met onze stand; / De keers is tot de pijp verbrant. |
| Al is het jaer niet wel ghesleghen, / Men moet daerom niet zijn verleghen. |
| Wanneer hem yemand hanghen wou, / Gheen boom ghereed wel vinden zou. |
| Die vvacht, Versmacht. |
| Die langhe, op een hope, beyt, / Die wert als in een pers gheleyt. |
| Het langh verwachten, Maect droeve nachten. |
| 't Komt al te pas, en aen den dagh, / Die maer zijn tijd verwachten magh. |
| Het gaet te flaeuw, en al te zacht, / Daer d'eene naer den ander wacht. |
| Die op eens anders schotel wacht, / Eet dickwils zober, en met klacht. |
| Terwijl de wolf wat beter wacht, / Zoo wert hy oud, en zonder kracht. |
| Hy wachter naer, met zulck ghemoet, / Ghelijckmen naer zijn Paesch-ey doet. |
| Mocht ick gheraken uyt dien dans, / Het waer voor my een schoone kans. |
| Die over-beyd, Zijn herte schreyt. |
| |
| |
| Dat woord is weerd gheen groote schat: / Och of ick dat gheweten had'. |
| Die maer verwachten kan zijn beurt, / Wat hy verhoopt, noch al ghebeurt. |
| Gheen zoeter lijden isser niet, / Als hopen en verwachten yet. |
| Die maer en wacht, 't komt al te pas, / Dat van gheen schijn te vooren was. |
| Een mensch gheen zoeter lijden vint, / Als hopen op het gheen hy mint. |
| De goede hoop' versterckt het hert, / Dat anders smelt door druck en smert. |
| De hope is een zoet ellend, / By gheen, als die-ze proeft, bekent. |
| Een man met droefheyd zeer beswaert, / Die wert door hoop' alleen bewaert. |
| Een mensche, die gheen hoop' en heeft, / En kan niet zegghen, dat hy leeft. |
| Die op een ydel hope drijft, / Gheduerigh in wan-hope blijft. |
| De hope voedt, In teghen-spoed. |
| De hope is het beste goed, / En laetste troost van teghen-spoed. |
| De hope van een zoete rust, / Maect datmen werct en sweet met lust. |
| De hoop' op God gansch zeker staet, / All' ander dingh on-zeker gaet. |
| De dood alleen de hope doodt. |
| Men weet wel, watmen heeft, ghewis, / Maer niet wat dat toe-kommend' is. |
| |
| |
| . . . . hy is niet wijs, / Die hope coopt, om gheld, of prijs. |
| . . . . men hoopt zoo lanck, / Alst leven duert, hoe zieck of kranck. |
| Men hoopt zoo langh, hoe 't met ons staet, / Zoo langh in ons den azem gaet. |
| Het wert ons zomtijds t'huys ghebracht, / Daer van men noyt yet heeft ghewacht. |
| Men moet verdraghen, hoe het gaet, / Op hope van een beter staet. |
| Hy gaet rondom, van verr' en by, / Als 't katjen om den heeten bry. |
| De wolf die danst en maect een rey, / Rondom de put, al om 't ghevvey. |
| Die dickwils hebben wilt te veel, / Krijght niet met alle voor zijn deel. |
| De acker-luyden allegaer, / Zijn altijds rijck 't toecommend jaer. |
| 't Gheschiet niet al, hoe zeer ghebeyt, / Daerm' op te weyck zijn boontjes leyt. |
| Die op een dood mans schoenen hoopt, / 't Is nood dat hy langh barvoets loopt. |
| En werpt de steel niet naer de byl; / Noch oock den boghe, naer de pyl. |
| De hoop is goed, en vvel gheduyt, / Wanneer zy uyt verdiensten spruyt. |
| De wolf op hoop zoo langhe leeft, / Dat hy wert oud, en heel begheeft. |
| Die nerghens op zijn hope stelt, / Wert oock met gheen wan-hoop ghequelt. |
| |
| |
| De hoop van erghens toe te raken, / Dat is een zorgh van lien die waken. |
| Te meer de lust vvert uyt ghestelt, / Te meer men daer toe hyght en helt. |
| Terwyle datmen beter wacht, / Zoo wertmen oud, en ongheacht. |
| De hoop bedrieght, En dickwils lieght. |
| Gheen ongheluck, of teghen-spoed, / Dat ons de hope niet verzoet. |
| Zoo 't ongheluck my gheeft een schop, / De hope recht my weder op. |
| Al hebt ghy hope van uw heyl, / Ghebruyckt noch riemen onder 't zeyl. |
| Het Paeschen zeer en langh vervvacht, / Wert op een dagh ten eynd ghebracht. |
| Quaed toe-verlaet, Geen dingh so quaed. |
| Hy vvint zeer vele, die verliest, / Een ydel hoop', en vastheyd kiest. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd