Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

WY vlieden, dat ons volght altijd, / En volghen, dat ons vlied en mijdt.

Wanneer de mensch heeft dat hy vvilt, / Hy vvert dan dickwils min ghestilt.

Wat God de mensche oyt toe-liet, / Dat is, daer hy wel meest van vliet:

En dat de mensch verboden wert, / Daer jaeght hy naer, met al zijn hert.

Al dat gheoorlooft is, mishaeght, / En dat verboden vvert, behaeght.

Het is een dinghen on-ghehoort, / De waghen treckt de peerden voort.

Naer by de kerck, en verr' van God, / Is met den hemel als ghespot.

Een die den voghel vanghen zou, / En moet hem nimmers maken schouw.

Met trommels haes te vvillen vanghen, / 't En zijn gheen goede jaghers ganghen.

Die spuyghssel uyt-werpt teghen wind, / Het spuyghssel in zijn baerd hy vindt.

En pist niet teghen zon of maen, / Noch teghen stroom, en pooght te baen.

Die teghen winde spouwt in 't breed, / Hy maeckt zijn baerd vuyl en zijn kleed.

Het gaet zeer veeltijds op der aerd, / In teghen-zin van schepssels aerd.

Die voor een stuyver is ghemunt, / Maeckt hem een gulden, zoo ghy kundt.

God zomtijds harde boonen gheeft, / Aen hem, die gheen ghebit en heeft.

Dient tijd en stond, ghelijck ghy 't vindt; / En wilt niet blazen teghen wind.

Ghelijck te vvillen, zuypen, blazen, / Is zot ghepoogh van rechte dwazen.

Te willen zuypen ende blazen, / Op eenen tijd, 't is enckel razen.