Nieuwe wyn in oude le'erzacken

Teecken. Kennisse.

HEt aenghezicht ont-deckt ghewis, / Hoe yemant om het herte is.

Het aenghezicht, Wijst wat hy dicht.

Een Olyfant kent uyt zijn snuyt, / En uyt haer çierssel kent de bruyd,

En uyt zijn klaeuwe kent den leeuw, / En uyt de zond de snoode eeuw.

't Wert zomtijds hier of daer ghevaet, / Maer 't aenghezicht verraed de daed.

Een wijs man uyt het wezen ziet, / Of yemant schuldigh is of niet.

Elck vvert beticht, Van zijn ghezicht.

Het is uyt yemants oogh te zien, / Wat dat hy is, en van wat lien.

Het aenghezicht zal u verraen, / Als ghy yet leelicks hebt ghedaen.

Men kent den voghel aen zijn zangh, / Ghelijck de pot oock aen zijn klanck.

Men kent het laecken uyt de zoom, / En uyt de vrucht, de plant of boom.

Men kent den man zelfs aen zijn baerd, / Hoedanigh dat hy is van aerd.

Men ziet zeer vvel aen uvven mist, / Wat voor een voghel, dat du bist.

[p. 401]

Men oordeelt uyt de klaeu, den leeuw, / En uyt de zeden, van de eeuw.

De steert ghetuyght ons van de vos, / De horens van de koe, of os.

Den voghel kentmen by zijn zangh, / Den mensche by zijn mond gheklanck.

Die man moet hebben blocken aen, / Men hoort hem vvel van verre gaen.

Den ezel kent-men by zijn oor, / Den hane by zijn scherpe spoor;

Den voghel kent-men by zijn zangh, / Den bontsingh by zijn groote stanck;

Den appel kentmen by zijn smaeck, / Den mensche by zijn kout en spraeck.

Eens yders aerd zijn teecken gheeft, / Want 't vat gheeft uyt, dat t' inne heeft.

Die daer bitter galle zuyghen, / Konnen niet wel honigh spuyghen.

Ziet maer de nest, zoo kentje best, / Wat voghel dat daer inne nest.

Die bitter gall' heeft in de mond, / En spuyght gheen heunigh op die stond.

Aen de veren zietmen vvis, / Wat hy voor een voghel is.

De nest van elcke voghel thoont, / Wat voghel dat daer inne woont.

Elck uyt zijn spraeck bevvezen vvert, / Want yders mond verraedt zijn hert.

De schijn verthoont een yders zijn: / Want 't vat moet riecken naer zijn wijn.