Nieuwe wyn in oude le'erzacken

Sterven. Sterffelickheyd.

ELcken dagh, die wy beleven, / Neemt een stuckjen van ons leven.

Wanneer-men langh ghewandelt heeft, / Op 't lest men zich noch t'huys begheeft.

Sint Lucas stierf, en was een Sant, / En noch een Doctor van verstant.

Of cleyn of groot, / 't Moet al ter dood.

De dood en ziet gheen hoogheyd aen, / Of kleyn of groot, 't moet al vergaen.

Wrotte aerd' en enckel stof, / Dat is al des menschen lof.

Wy werden al, of mal of wijs, / Gheboren op de zelve wijs:

Zoo kleyn of groot, zoo arm of rijck, / Wy moeten sterven al ghelijck.

Heden hoogh in staet verheven, / Morghen dickwils dood ghebleven.

[p. 448]

Heden jeughdigh ende groen, / Onder d'aerde morghen noen.

Gheen aertsche dinghen, / Die noyt verghinghen.

De wet des weerlds zeght over-luyd, / Hoe langh ghy leeft, ghy moet-er uyt.

Al gaet ons leven breed en wijt, / 't en is niet als een punt van tijd.

Het morghen leven is te laet, / Leeft heden, eer u 't leven laet.

Wat isser op dit aerdsche dal, / Dat altoos leeft, of dueren zal.

Dat dickwils 'smorgens groeyt en bloeyt / Is 's avonds dood, en uyt-gheroeyt.

Gheen mensch, gheen beest, gheen weerelds goet, / Dat niet op 't lest vergaen en moet.

De weerld vergaet, en haer begheert, / Wat is ons dan de weereld weerd?

Wat eens gheweest is niet met al, / Het zelf oock niet eens wezen zal.

Al wat beghinssel heeft ontfaen, / Dat krijght een eynd' en moet vergaen.

Dat nu is yet, / Wert haest tot niet.

Al wat oyt een beghinssel nam, / 't Gaet alles heen, van daer het quam.