De dwaze rondschouw

Aardeling!

Nog huivert het woud van violenrouw
als de getijden door het land gaan
een vreemde speelman toog voorbij
en plooide de wind tot sidderstem
die zong zijn leed
schraal werd de wasdom der wereld en een dood getij
alwaar hij henenschreed

[p. 37]

 

Nu golft een eroica van diepe mannestemmen

 

reeds ligt de wereld in barensangst

 

en toch is drift naar verwekking allerwegen

 

na neergang in winterkou

 

Aardeling, sla de hand aan 't getouw

 

wij weven het net voor de sterrenvangst!