Moeders mooiste uurtje

Adam en Eva zijn ongehoorzaam

Op 'n keer wandelden Adam en Eva in het paradijs. Lieve Heertje kwam naar hen toe en zei: Kom eens mee. Voor een grote appelboom bleef onze lieve Heer staan. Hij wees er naar en zei toen: Van alle bomen, die in het paradijs staan, mag je eten, zoveel als je wilt, maar van deze ene boom niet. Pas op, als je het toch doet, dan ben je ongehoorzaam. Dan zijn jullie niet meer Mijn kinderen en ..... gaat de hemeldeur op slot. Geen mens kan er dan nog in komen. Adam en Eva hadden goed geluisterd. Ze wilden brave kinderen van God zijn, Hij was toch zo'n beste Vader.

Maar.... weet je, wie ook alles gehoord had? De duivel. Hij had stilletjes alles af zitten luisteren. Hij wist, dat de hemeldeur nu nog wijd open stond, maar hij wist nu ook, dat die hemeldeur dicht zou vallen, als Adam en Eva van die appelboom zouden eten, en dan kon er geen mens meer in komen. En.... dat wilde de duivel juist. Wat deed hij nu? In het paradijs was 'n grote slang. De duivel kroop nu in die slang. Dat kan hij! en zó ging hij in die boom zitten, waarvan Adam en Eva niet mochten eten. Wacht maar, dacht hij, ik zal wel zorgen, dat ze tóch van die appelboom eten.

'n Poosje later kwam Eva voorbij lopen. Ze liep te kijken naar de mooie bloempjes,



die er overal groeiden. Ineens riep iemand: Eva, Eva.... Ze keek eens rond, Adam was het niet, dat hoorde ze wel. Adam was ook niet bij haar. Ze wou juist weer verder lopen en weer riep iemand, en nu 'n beetje harder: Eva, Eva.... Eva keek naar de boom en o, wat zag ze nu? Een slang in de boom en.... die praatte tegen haar. Weet je, wat de duivel nu vroeg? Zeg, Eva, waarom neem je geen appel van deze boom? Eva zei: Dat mogen we niet van Lieve Heer. Dan krijgen we straf. En hoor nu eens, wat die lelijke duivel toen zei...

[p. 33]

Nee hoor, je krijgt geen straf. Moet ik je eens wat zeggen? Als



je van deze appelboom eet, dan word je net als God, dan weet je ook héél veel zoals Hij. Eva bleef staan luisteren en ging eens denken.... Ook heel veel weten als God.... ja, dat zou fijn zijn.... Maar.... lieve Heertje had het toch verboden. De engelbewaarder van Eva fluisterde haar in: Niet doen! niet doen! Maar Eva luisterde daar niet naar, ze ging naar de boom... en plukte een appel. O, o, die Eva toch! Eva's engelbewaarder keek zo bedroefd, maar de lelijke duivel lachte! Waar ging Eva met de appel naar toe? Luister toch eens, kindje! Ze ging er mee naar Adam. Adam zei: Maar Eva, van die boom mogen we toch niet eten! Dan wordt lieve Heer zo boos, dat weet je toch wel. O, zei Eva, kijk eens naar die slang. Weet je, wat die gezegd heeft? We krijgen geen straf, maar als we er van eten, dan weten we net zoveel als God. Adam wou dat toch ook wel. Eva bleef nog 'n poosje er over praten. Ze hapte eerst zelf van de appel en gaf hem toen aan Adam. En.... Adam at er ook van.. O, wat erg.... Adam en Eva hapten van die appel en waren ongehoorzaam aan God. En denk je nu, dat Adam en Eva zo wijs werden, als de duivel had gezegd? Welnee, de duivel had gejokt! Dat was natuurlijk helemaal niet waar. Zo'n lelijke duivel toch! Hij wil maar, dat de mensen stout zijn en daarom stookt hij ze op. Zo doet de duivel altijd. Hij stookt ook de kindertjes op om stout te zijn. En dan durft hij er gerust bij te jokken, hoor.

Als 'n kindje alleen in 'n kamer is, zegt hij: Neem maar gauw een chocolaadje van 't schaaltje, niemand ziet het. Dat jokt de duivel. Lieve Heertje en je engelbewaarder zien het immers toch altijd. Zul je dan nooit naar de duivel luisteren? Dat doet lieve Heertje verdriet. En wil jij nou Vader in de hemel verdriet doen?