De bruiloft van Kloris en Roosje
(1743)–Dirck Buysero–
Auteursrechtvrij
[pagina 8]
| |
Myn suikerde pry,
Myn bekje,
Hoe trekje,
Zo haastig voorby?
Ei laeten
Wy praeten
Een weinig in 't groen,
Gelyk wy plegten voor deuzen te doen.
Myn liefje, myn diefje, enz.
Elsje.
Ik kan het niet wachten, ei, Krelis laet my gaen.
Krelis.
Zoet schelmpje, wilt my hooren;
Of kom ik jou zo vreemd te vooren?
Voor alles ben ik niet te kort.
Elsje.
Het is een praatje dat je schort.
Ritornel.
De Vryers zyn gewoon de Meisjes steeds te vryen,
Met opgepronkte kout,
Maar als men is getrouwd,
Ontdekt men, ontdekt men eerst hun schelmeryen,
Die groote brand is haest gesmoord.
Krelis.
Neen, neen, myn bakkesje dat elk bekoord,
Ik zel je eeuwig vierig vryen,
Ik zelje alles geeven wat een jeugdig hart vermaekt,
Jy zelt al eeten wat je smaekt,
Ik zel je zo veel zoentjes geeven,
Als je van je leeven,
Ooit van iemant hebt gehad,
En noch iets smaekelyks, en noch iets smaekelyks boven dat,
Myn zoete bekje, raed eens wat?
Ritornel.
Elsje.
k Geloof jy hebt het uit een boek eschreeven, bis.
| |
[pagina 9]
| |
Maar oprechte trouw noch eer, bis.
Vind men by geen jongmans meêr, bis.
Zy noemen ons haar leeven;
Zy heffen ons ten hemel toe,
Maer zyn ons ten eersten moê, bis.
Als wy onze trouw haar geeven, bis.
Krelis.
Dat zelje van my nooit niet zien,
Liefste zusje,
Hoogste lusje,
'k Zel jou altydt dienen op myn knien.
Elsje.
Deez' eer voegt maar alleen Godinnen.
Krelis.
Ik ken geen ander als jou op aerd,
Gy zyt deez' eer alleenig waerd.
Elsje.
Het schort gewis jou in de zinnen,
Of lees jy boekjes van de min,
Dat jy zo hoffelyk kund praeten?
Maer ik moet gaen.
Krelis.
Hou stant, myn Engelin,
Wou jy me zo verlaeten?
Ik zie je wel, ik zie je wel,
Al loop je noch zo snel:
Je zelt me niet ontvliegen,
Dat leevend zoet,
Zo vol van gloed,
Dat ken je niet bedekken.
|
|