XIV
- Chauffeur, Mrs. Keane vraagt of u eventjes bij haar komt. Ivan stond een luchtje te scheppen, buiten vóór 't hotel, alvorens zich naar bed te begeven, toen een vlug dienstmeisje met dat verzoek tot hem kwam.
- Waar is mevrouw? vroeg hij, enigszins verwonderd.
- Op haar kamer, eerste etage, nr. 23.
Ivan ging de trappen op en klopte.
- Binnen! riep haar stem.
Hij opende de deur en trad binnen. Maar meteen sloeg de schrik hem weer achteruit.
- Come in! Come in! herhaalde zij dringend.
Hij gehoorzaamde.
- Shut the door! zei ze gebiedend.
Hij sloot de deur; en stond daar, de ogen als verblind, hijgend.
Zij zat bij een lamp met roze kap, achterovergeheld in een zetel, half uitgekleed in een crême peignoir met kant. Haar mooie blanke armen waren bloot; haar benen, over elkander gekruist, lieten de zachte, roze huid zien.
- Mevrouw! o, mevrouw! schrikte hij bevend.
- Come here! glimlachte zij, beide armen naar hem uitstrekkend.
Hij zag een soort van wilde uitdrukking op haar gezicht, die hij niet kende; hij sloot zijn ogen, bedwelmd door haar parfum.
- Kom toch! herhaalde zij ongeduldig.
Toen kwam hij, toen sprong hij, als op een prooi, naar haar toe, gek, dol, zijn lippen op de hare, zijn armen om haar lichaam.
Met dichte ogen kneep zij 't licht uit.
In de toren van de kathedraal, tegenover het hotel, sloeg de
Auteursrechtelijk beschermd