XXXI
En stilaan dekte de tijd, als met zachte zoden, het verleden toe.
Maria schreef, dat ze zo heel, héél weinig nieuws meer te vertellen had; en Ivan antwoordde, dat er ook op Wemelbeke haast niets noemenswaard meer gebeurde. Met Kerstdag zonden zij elkander een prentkaartje, waarop gelukwensen gedrukt stonden en op 31 december een kort briefje met hoop op een voorspoedig nieuw jaar.
Toen kwam er lange, lange stilte. Toen een briefje van Clotilde, aankondigend de verloving en het spoedig huwelijk van Dolly, haar oudste dochter. Zij ging trouwen met een jonge ingenieur, een vriend van Grover in de oorlog, en zich vestigen te Denver, Colorado, waar hij een mooie betrekking had. Een foto gaf zijn trekken weer.
En toen weer lange, lange stilte...
De golven klotsten tussen de twee werelden en alleen de gedachten gingen soms nog van het ene land naar 't andere.
En zo verliepen de jaren...
Zij waren vastgegroeid, elk in zijn eigen wereld.
Auteursrechtelijk beschermd