Nawoord van de auteur
Nyumane is afgeleid van nyun-man-nen(g). Dit laatste is een woord uit het Surinaams, het Sranan Tongo [vroeger een negertaal, met Afrikaanse en vooral Engelse invloeden]. Het betekent letterlijk: nieuwe-mens-z'n-naam. Het gaat dan om het verschijnsel op zich van het toekennen van namen aan pasgeborenen. Traditionele naamgeving in Suriname dus, naar Westafrikaans model. De concrete persoonsnaam is dus een nadere invulling van het gebeuren. Namen als Kwaku en Yaba waren vroeger alledaags. Nu hebben ze vooral een rituele betekenis. Zo'n naam is afhankelijk van zowel de geboortedag als het geslacht. De creolen in Suriname deden vroeger dus aan een soort ‘zwarte naamdoop’, het liefst uitgevoerd bij de waterput. Ook werd de navelstreng met de geboorteresten begraven in de grond, vlak bij de geboorteplaats (thuisbevallingen) van het kind. Zo werd als het ware het ‘vóórleven’ afgesloten met een klein ritueel.
Het woord nyun-man-nen(g) bestaat al heel lang en is op zijn beurt weer afgeleid van het Engelse human-name. Let op de uitspraak van de Engelse h in human [als de j in nyumane]!
Tegelijk is de stam nyu via de betekenis van het puur authentiek-Afrikaanse ntu [menselijk, van de mens afkomstig] herleid tot ndu [mensenkind].
Nyumane berust dus op een authentiek-Surinaams woord dat naar vorm en betekenis [gebruik] zowel Engels als Afrikaans van oorsprong is en dat naar literair gebruik Hollands-verinheemsd wordt! Als dàt niet intercultureel is (...)!
Het Afrikaanse komt vooral naar voren in de uitspraak ervan, zoals die bedoeld is: de eerste letter van nyumane hoort te klinken als een ‘dikke’ n, liefst dubbeldik: n'n, en dan ook nog via de neusholte gesproken. Omdat de nadruk op het begin van het woord valt, krijgt het een zwak (onbenadrukt) eind.
Nyun-man-nen(g), als het ware verbasterd tot nyumane, krijgt dus een sterke, bijna dubbele n aan het begin en een zwakke, haast
Auteursrechtelijk beschermd