|
| |
| |
| |
| |
A.
| ACh Godt heb medelijden. | 6 |
| Aen Godt mijn hert, want tot mijn stem sijn oor. | 116 |
| Al is de vyand op de beenen. | 20 |
| Al die op aerd verblijff en wooning hebt. | 49 |
| Al die hier levens adem schept. | 100 |
| |
B.
| Bewaer my, Godt, my, die op u vertrou. | 16 |
| |
D.
| Daer is geen Godt, soo spreeckt de dwaes in’t hert. | 53 |
| Dat sich de Koningh soo vervroodt. | 21 |
| De Mensche magh in sacken gaen. | 36 |
| De stercke Godt der dingen hooghste Heer. | 50 |
| De Heere sprack wel eer tot mijnen Heere. | 110 |
| De stercke stormen mogen blasen. | 125 |
| Den Heer een liedt. een liedt, bysonder. | 98 |
| Den Heere loff. sijn eere klincke. | 105 |
| Den Heere herten-danck. want hy. | 106 |
| Den Heere loff. want hy is goedigh. | 118 |
| Den wegh ter rust, van menigh hert gesocht. | 1 |
| Den Heere prijs. het heeft sijn’ reden. | 147 |
| Doe ick, verneert, mijn boose weerparty. | 39 |
| Doe Israel, de Godt-geliefde stam. | 114 |
| Doe nu de Heere Iacobs Godt. | 126 |
| Door’t beeldt des ramps noch versch en ongebroken. | 137 |
| Door alle ry der voriger geslachten. | 90 |
| |
E.
| Een stercke liefd, in’t diepst’ van ’thert geboren. | 18 |
| Een ander soeck sijn stem gemeener ooren stoff. | 89 |
| Een heyligh liedt, niet van geringhe dinghen. | 101 |
| Een trouwe ziel draeght yver tot den Heer. | 115 |
| Een vrye klacht is laeffenis in smert. | 129 |
| Erberm dy mijns, ach Godt. want daer is een. | 56 |
| |
G.
| Geweldelijck geplaeght. | 26 |
| Geluckigh hy, die d’armen in verdriet. | 41 |
| Geeff vonnis, Godt. aenvaerdt mijn sake. | 43 |
| Geeff ooren, Godt, tot mijne reden. | 55 |
| Geen volck, hoe’t oock verbeestight is. | 76 |
| Geen leedt door-reyckt de lengt van ’slevens tijd. | 85 |
| Geluckigh magh men hem wel noemen. | 112 |
| Gewisse troost eyscht ongemeenen danck. | 124 |
| Geluckigh boven maten. | 128 |
| Gedenck aen David en al ’t wee. | 132 |
| Gelooft de Heer, die my in wanck’le tijden. | 144 |
| Ghy die door schrift of tael. | 10 |
| |
| |
| Ghy die u ernstigh geeft ter deughden. | 33 |
| Ghy die daer sit om recht te spreken. | 58 |
| Ghy Godt mijn Godt. vroegh soeck ick dy. | 63 |
| Ghy volcken menigh van getal. | 117 |
| Ghy heylige Reyen, die om hoogh. | 148 |
| Ghy die, den Heer ten dienst gewijdt. | 134 |
| Godt kracht en wacht van alles op der aerdt. | 10 |
| Godt sterckt en bolwerck van mijn leven. | 28 |
| Godt dien’t noyt feyld’ aen macht of sterckt. | 54 |
| Godt, dien mijn ziel voor waren trooster kent. | 57 |
| Godt die ons scheurend’ hebt ververt. | 60 |
| Godt rijs’: en die hem vyand zijn. | 68 |
| Godtwaerts ging mijn roep en reden. | 77 |
| Godt, strenge Heer, geduchte straffer. | 94 |
| Godt erstijght ten throon. | 99 |
| Groot-machtich Heer bestuerder aller dingen. | 8 |
| Groot is de Heer en eeren-rijck. | 48 |
| Gun mijn beed’ een mildt verhooren. | 102 |
| |
H.
| Heeft yemand lust sijn oogen te vermeyden. | 133 |
| Help, Heer, ’tis tijd. de Deught heeft afgenomen. | 12 |
| Het lust mijn Pen, met alle konst en vlijt. | 145 |
| Het zy ick stil en uyt de weegh. | 111 |
| Het zijn gegronde dingen. | 92 |
| Het Aerden-rondt en alle dingh. | 24 |
| Hoe treft de ramp soo menighmael den vromen. | 79 |
| Hoe lang ben ick van hulpe bloot. | 13 |
| Hoor Herder der Israëliten. | 80 |
| Hoor Godt mijn stem en klaeghlijck spreken. | 64 |
| Hoor mijn roepen, vaet mijn bidden. | 61 |
| Hoor, Heer, mijn woordt, merck op mijn reden. | 5 |
| Hoor toe, mijn volck, en geeft (om wel te hooren. | 78 |
| Hulp, hulp, ach Godt. ’kbegin in mijn ellend. | 69 |
| |
I.
| Ick was in angst en kommernis. | 121 |
| Ick hoor! ick hoor! (o soet geschal) | 122 |
| Ick voel een vuyr in mijn gemoedt. | 138 |
| Ick heb, mijn Godt, noch in noch an. | 139 |
| Ick roep u aen: laet u bewegen. | 141 |
| Ierusalem (de schoonste stadt met reden. | 87 |
| Ijlt u ter hulp en laets’ o Godt. | 70 |
| In stillen aendacht der gemoeden. | 65 |
| In noodt houd’ ick my, Heer, aen dy. | 35 |
| In swaer’ belastheyd des benouwens. | 7 |
| Iuycht vrolijck gantsche wereldt Gode. | 66 |
| |
K.
| Koom by, en laet ons altemael. | 95 |
| Knechten Gods, verkoren tal. | 135 |
| |
| |
| |
L.
| Laet droeve nijd inwendigh u niet pijnen. | 37 |
| Laet stroomen van ellend en druck. | 73 |
| Loff den Heer, want hy is goedt. | 136 |
| Loff Gode, die en goedt is. | 107 |
| Loff-vaerdigh, Godt, staet mijn gemoedt. | 108 |
| Looff Godt, mijn ziel, en alles wat in my is. | 103 |
| Looft ghy die Godes knechten zijt. | 113 |
| Looft den Heer die heerlijck leeft. | 150 |
| Lust, mijn ziel, lust u te loven. | 146 |
| |
M.
| Met eeren woorden wil ick dy verheffen. | 30 |
| Met droefheydt overswommen. | 130 |
| Met groot gedult wacht ick op Godt. | 40 |
| Mijn Godt, ghy die d’onsondigheden. | 4 |
| Mijn Godt, mijn Godt, hoe is’t? hoe komet by. | 22 |
| Mijns levens Sonn’ het voor-licht op mijn paden. | 27 |
| Mijn hert ontfonckt de Geest vol hooghe dinghen. | 45 |
| Mijn hert van ydel dencken reyn. | 131 |
| Mijn droeve klacht, mijn ned’righ smeecken. | 143 |
| |
N.
| Nadien ghy siet, o Mensche, dat de hope. | 11 |
| Nadien, o Godt, der menschen dingen. | 72 |
| Neyght u ooren tot mijn reden. | 86 |
| Niet meer soo stil. o! niet altoos. | 83 |
| Noch op schilden noch op swaerden. | 25 |
| Nu is de Heer, vol aller heerlijckhe’en, | 93 |
| Nu is de Heer aen’t rijck. | 97 |
| Nu ick van alle hulp ontledight. | 109 |
| Nu ick, uyt een soo diepen slaep ontwaeckt, | 51 |
| |
O.
| Ons’ hoop op Godt in bange stonden. | 46 |
| Ontfang Heer met een billijck oor. | 17 |
| Ontruck my, Godt, den wreeden klauwen. | 59 |
| Ontruckt my, Godt, den boosen mannen. | 140 |
| Op, wel op, dat elck sich spoe. | 29 |
| Op ons Gods zegen en genaden. | 67 |
| Op u mijn hoop. noyt treft my schande. | 71 |
| O saligh hy, wiens binnenst onbesmet. | 119 |
| |
S.
| Sy die om voor’t Gemeen te waken. | 82 |
| Singt, alle wereldt, singt den Heere. | 96 |
| Stort uyt mijn geest, mijn geest die swanger gaet. | 104 |
| |
T.
| ’Tgeruchte heeftet ons doen hooren. | 44 |
| ’Tlot neem hoe’t wil sijn rol. | 34 |
| Tot u mijn stemme dagh en nacht. | 88 |
| Tot u wiens stoel des Hemels hooghste hoogh. | 123 |
| |
| |
| Tot Godt mijn stem, mijn be’e, mijn klacht. | 142 |
| Trou hert-verlaet maeckt lijdlijck lijden. | 120 |
| T’wijl de sinnen sijn ontsteken. | 38 |
| ’Tzy wat de mensch omhanden heeft. | 127 |
| ’Tzy hoe de wer’ldt, op my verwoet. | 62 |
| |
V.
| Uyt over-volle zielen kracht. | 9 |
| V Heere heb’ ick uytverkoren. | 31 |
| V, o Godt, u loven wy. | 75 |
| Vergeefs bestoot de ramp my met sijn golven. | 23 |
| Volcken over al. | 47 |
| |
W.
| Waer toe vervalt het roeckeloose breyn? | 14 |
| Waerom, o Godt, zijt ghy van ons ververt. | 74 |
| Wat is u huys, heyr-scharen. | 84 |
| Wat zijt ghy grootert soo hoovaerdigh. | 52 |
| Wat is de mensch een ding. | 3 |
| Wat magh het zijn dat ’tHeydendom verbaest. | 2 |
| Wel hem dien Godt uyt volheyd van genaden. | 32 |
| Wel op, lofrijcke keel’ en tongen. | 149 |
| Wie stijght soo hoogh in heyl en eer. | 15 |
| Wie sich en alles wat hy heeft. | 91 |
| |
|
|
Auteursrechtvrij