Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 70]

XXIV. Sinne-beldt.

Als door het bier 't schuym boven komt,
Dan wordt den Pot van 't vuyl gebromt.

HY die met sijn verstandt op alles wel wilt letten,
Kan licht sijn phantazy van ijdelheydt beletten:

Want daer schier niet en is, oft voor-valt, oft geschiedt,

Dat ons tot voor-deel niet een vroede les aen-biedt.

'k Sagh lest-mael aen het vier den Vleesch-pot over-hangen,
En nauw'lijckx had den pot de wermte wel omfangen,

Oft t' waeter raeckt in schuym, en comt tot boven op;

Soo dat het vuyl van 't vleesch terstondt dreef op het sop:

Doen quam het Meysen daer met 't vis-spaen om te schuymen
De vuyligheydt van 't Vleesch zy vreesde door 't versuymen.

Dat 't vuyl sou onder-gaen ter-weyl' het boven dreef,

En soo met 't sincken licht door 't zieden, onder-bleef.

[p. 71]

 

Waer door den hutse-pot bekeuselt, 't volck moght kijven,

 

Dat zy soo sorge-loos 't vleesch on-geschuymt laet blijven.

 

Maer ick met mijn verstandt sloegh op een wijser oogh,

 

En dochte hoe het vier de vuyligheydt om-hoogh

 

Soo op-gedreven quam: doen speelde mijn gedachten

 

Hoe dat het vier ons dient door in-gebòre crachten;

 

Dat oock het liefde vier, al soo haelt aen den dagh

 

Al 't vuyl dat in ons hert oock diep verborgen lagh.

 

Godt doet ons daegelijckx ons leven wel bevroeden,

 

Om dat men van het vuyl de zielen moght verhoeden:

 

'tWaer wensch'lijck, dat in ons Godts liefde-vier onstack

 

Soo bromde wy ons hert van 't schumsel met gemack.

Voorder aen-merckinge op het selve.

DE gratie Godts schijnt eenigh-sints in te volgen de hoedaenicheydt selver van de Natuer, en gelijck alles dat suyver en on-bevleckt is, aengenaemer is als dat besmeurt en vuyl is: soo is het oock met Godt, die sijn volle genoegen nemt sich te vereenigen met de menschen, gelijck hy selver betuyght door den Wijse-man, ^(a) Mijn wellustigheydt is te zijn met de Kinderen der menschen: soo nochtans dat zy suyver moeten zijn en on-bevleckt van sonden: ^(b) want Godt niet woonen kan in een lichaem, dat de sonden onder-worpen is; alleen die suyver van herten zijn die sullen Godt sien, die den selven Wijse-man oock saeligh noemt als hy seght: ^(c) Saeligh zijnse die u gesien hebben, en in u vriendtschap verciert zijn: om Godt te sien en verluystert te worden soo isser noodigh het liefde vier, dat ons alleen kan suyveren en aen Godt aen-ge-

(a) Prov. 8.

(b) Sap. 1.

(c) Eccl. 48.

[p. 72]

naem maecken om met ons te woonen; ghelijck wy door het smoockende vier van aerdtsche begeerelijckheydt vervuylen, ach! dat wy door het Goddelijck vier ont-steken wierden, hoe licht sou al het vuyl van ons hert boven drijven, en met het vis-spaen van een rouwighe ziel, af-gheschuymt worden. Maer wat let ons, dat wy soo dickmaels vervuylt, van Godt vervremt blijven? ja wy hanghen den pot van onse conscientie wel over het vier, om het vuyl af te schuymen; maer ten komt niet boven: wy brommen wel wat véselingen af, maer het vuyl, dat swaer is, blijft in den grondt ligghen: wy gaen te biechten, en willen ons suyveren van sonden, en wy blijven even vuyl: hier moet jet schorten: Wat is het wonder? ten is niet genoegh die sijnen pot wilt doen zieden en het vuyl doen boven komen om af te schuymen, een smoock – vier van eyghen liefde daer onder te stoken, maer het moet een brandende vier van suyvere liefde Godts zijn, die 't vuyl van ons hert doet boven komen om het selve af te schuymen met een standt-vastigh voor-nemen 't selve niet meer te vervuylen. Ghelijck dan de natuer van het vier dat lichaemelijck is, de kracht heeft, om het licht van het swaer te scheyden, en door het sieden het vuyl doet boven komen, om van het suyver af-gheschuymt te worden, alsoo oock de gratie met het vier van liefde scheydt het swaer van het licht, de sonde van de deught, en die haere swaerte van verdiensten heeft, sal zy de zonde, die ijdel en licht is, niet doen boven komen, daer zy licht bespeurt wordt, en kan af-geschuymt worden? trachten wy dan door dit liefde-vier ons soo te suyveren, dat daer naer gheen vaeghe-vier meer noodigh en is.