Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 76]

XXVI. Sinne-beldt.

Wanneer de Son den reghen treckt,
Zy dampen uyt de zee verweckt.

DE Aerde dorr' en droog en kost niet vruchtbaer wésen,
'tGesaeyt en al't geplant van dorst was neer ge résen;

Maer soo ick 'savonts sagh de Sonne onder-gaen:

Godt zy gelooft, riep ick, de drooghte heeft gedaen,

De Son treckt uyt de zee het waeter op tot regen;
Om te verquicken al het aerdts-gewas met zegen,

En geeft ons weder hôp' van over-vloedigheydt,

Naer dat den regen sich al-om 't landt over-spreydt.

Die d'oogen op sich-self, en oock op d'aerd' wou keeren,
Sou licht het kleyn verschil van 't een en 't ander leeren.

ô Sondaer! sijt ghy niet een' dorre, drooghe aerd',

Verworpen, vruchteloos, en by naer sonder waerd?

[p. 77 ]

 

Ten zy de Sonne wilt bermhertigh op u straelen,

 

En uyt u bracke zee het waeter op wilt haelen

 

Van bitter traenen, uyt u rouwigh droef ghemoedt,

 

Waer door u dorrigheydt noch eens her-leven moet.

 

Laet dan met over-vloedt den reghen u besproeyen;

 

Op dat gy tot de deught vruchtbaerigh uyt meught bloeyen;

 

Gelijck het groen des veldts, dat nu versluyert lag,

 

Door regen we'er verquickt, komt groeyend' aen den dag.

 

Soo oock, ô sondigh mensch, laet u de Son beschijnen,

 

En traenen trecken op; soo gy niet wilt verdwijnen

 

Van dorrigheydt en dorst: thoont dat u 't quaet berout,

 

Vyt liefde, op dat ghy het eeuwigh leven hout.

Voorder op het selve.

DAt wy al sondaers zijn, is seker, dat de Waerheydt seght by Joannes: ^(a) Is 't dat wy segghen, dat wy gheen sonden hebben, wy verleyden ons selven, en de waerheydt en is in ons niet. Sijnde dan sondaers: ende dat ghelijck David seght: ^(b) Verre' is de saeligheydt vande sondaers: Nochtans soo en is de handt Godts soo niet verkort, dat hy ons sondaers niet en sou konnen noch willen, oock die hem tegenstaen, gereedt zijn, om die daer mede als een Sonne tot hem te trecken, soo zy maer willen af-staen van het swaer gewicht van hun sonden. De Sonne heeft den in-druck door den Schepper vande natuer; dat zy het stil en soet waeter, soo niet tot haer en treckt, gelijck het brack waeter vande zee: die dan van de Sonne van recht-veerdigheydt niet geheel wilt verlaeten zijn; die en magh niet weygeren in alles sich te voegen naer de kracht van de treckende Son-straelen op dat zy magh op-haelen het brack en bitter nat der traenen, en alsoo ons oogen moghen uyt-storten eenen

(a) Io. 1.

(b) Ps. 118.

[p. 78]

reghen van droeigh weenen uyt boet-veerdigheydt, ghelijck Petrus dede, naer dat hy sijnen Meester soo schandigh verloochent hadde, en Jesus om-siende ^(a) respexit Petrum, heeft Petrum aen-gesien. ô Krachtighe Sonne-straelen! die het versteent hert door-dronghen vanden Sondaer, die waeteren op haelen ende vergaederen tot eenen regen van traenen; want terstondt Petrus buyten gaende heeft bitterlijck geweent: Siet gy dan wel ô sondaer, daer gy soo verdort ende on-vruchtbaer waert, hoe gy nu ververst, door den soeten reghen van leet-wesen, dat ghy nu moet betrachten, om voort-aen van boet-veerdigheyt voorts te brengen, ick segh, alle deughden te oeffenen? Want wat kander ghevaerelijcker zijn, als van boosheydt af te staen, ende niet in deughden voort-gangh te doen? dat soo noodigh is, dat Euthimius schrijvende op de woorden van Johannes: Doet vruchten weerdich van poenitentie seght: ten is niet genoegh de boosheyt te vluchten; maer men moet oock in de deughden sich oeffenen, gelijck ons David leert, naer dat hy Godt hadde af-gevraeght: ^(b) Heere wie sal in u tabernaeckelen woonen? oft wie sal rusten op uwen heylighen bergh? Hy antwoordt: die in-gaet sonder vlecke, en de recht-veerdigheyt uyt werckt; willende te kennen gheven, dat het niet ghenoegh en is van sonden sich te suyveren maer dat men oock van deughden sich moet vercieren, ghelijck hy op een ander plaets seght: ^(c) Onthoudt u van sonden ende doet goedt: te vergeefs waer het sijn sonden te beweenen, soo men de vruchten van boedt-veerdigheydt niet en deden aen-groeyen, en ons Godt aen-ghenaem maeckten, die meer hout van eenen dorren acker, die niet als distelen voort en broght, ende nu gesuyvert, over-vloedigh vruchte voort-brenght van deughden.

(a) Luca 22.c.

(b) Ps. 14.

(c) Ps. 36.