Alle de werken. Deel 1

[p. 161]

Cedendo victor abibis.
(Wat buigt, breekt niet.)

Ghy, die hier het tanger riet
Van den wint gedreven siet,
Zijt verbaest, en vraegt het my,
Wat hier van de reden zy,
Dat het riet niet metter daet
In het water nederslaet,
Dat het niet in stucken springht,
Als de wint soo vinnigh dringht?
Daer nochtans een eycke-stam,
Die schier aen den hemel quam,
Licht ter aerden wert gemekt,
Licht ter neder wert gedruckt,
Licht daer henen wort gedrayt,
Als'er maer een stoker wayt. -

Hoort de reden, lieve vrient,

Die door u geweten dient:
Dat niet in der hoogte wast
Dat en lijt als geenen last,
Dat en wort niet licht gequelt,
Dat en wort niet haest gevelt,
Door de krachten van de lucht,
Daer van menigh rotse sucht:
Soo het dan noch, op de maet,
Met de winden overgaet,

Soo en heeft'et geenen noot

Van te vallen in de sloot,
Want (gelijck de daet betuyght)
Selden breeckt het dat'er buyght.

horat. lib. 2. od. 10.

Auream quisquis mediocritatem

Diligit, tutus caret obsoleti

Sordibus tecti, pavet invidendâ

Sobrius aulâ.

seneca Ayamemd.

Felix, mediae quisquis turbae

Pavte quietus, aura stringit

Littora tuta, timidusque mari

Credere cymbam, remo terras

Propiove legit.

ovid.

Crede mihi: bene qui latuit, bene vixit, et intra
Forfunam debet quisque manere snam.