Insidiatur qui admodum blanditur.
(Wie vleit, bedriegt.)
Ey, let hoe soet de lincker speelt,
Hoe soet sijn listigh pijpje queelt,
Ey, let eens hoe sijn fluitje gact
En hoe sijn quackel-beentje slaet,
Al tot de vogel is in 't net,
En dat hem 't vliegen is belet;
Maer dan soo is het soet geluyt,
Dan is terstont het speeltjen uyt.
Het is van outs niet vreemt geseyt:
Let op een mensch, wanneer hy vleyt;
Let op een mont die soetjens lacht
Meer, als hy van te voren placht;
En daerom segh ick heden noch:
In schoone woorden leyt bedrogh.
L'oiseleur caut se sert du doux ramage
Des oisillons, et contresaiet leur chant;
Ainssi pour mieux decevoir, le meschant
Des gens de bien imite le langage.
Italicum dictum: Chi ti sa più carezze che non suole,
O t' ba tradito, ò per tradir ti vuole.
seneca: Malus ubi se bonum simulat, tune est pessimus.
cato: Fistula dulee canit, voluerem dum decipit auceps,
cicero: Sie habendum: nullam in amicitiis pestem esse majorem quam adulationem, blanditias, assentationem.
Auteursrechtvrij
