Maechden-plicht ofte ampt der ionkvrouwen, in eerbaer liefde, aen-ghewesen door sinne-beelden

[p. 1]

Inleydinghe Tot de t'Samen-spraèck tusschen Anna ende Phyllis,
roerende den Maeghden-plicht.

TErvvijl dat Phyllis, groen van jeught,
[I]nt minnen stelt haer meeste vreught;
Doch vol van onbedachte vvaen,
Mist nu en dan de rechte baen;
Coomt Anna, rijper van verstant,
Haer saken nemen by der hant:
[E]n, overmits sy al voor dien
Het doen van Phyllis had door-sien,
Neemt, op een tijt, haer slag eens vvaer,
[E]n gaet verthoonen het gevaer,
VVaer in een maegt vvel licht vervalt,
Die veel met iong-mans jockt en malt.
Hier tegens bint dan Phyllis in,
Dan vveder Anna seyt haer sin.

Jck, hy geval, niet verr' van daer

Aenhoord' al vvat dit soete paer
By beurt' hier op te voorschijn bracht;
Dies nam ick voor, in mijn ghedacht,
Door Sinne-beelden en ghedicht,
Te vvijsen aen der Maegden-plicht,

Ghy, die dit lesen vvilt met vrucht,

Beelt u geen dingen in ter vlucht;
Al spreeckt oock Phyllis met bescheyt,
Het is u best dat Anna seyt.

Argumentum.

ANna, rudem justi dum Phyllida sentit amoris,

Et paphijs vacuum pectus habere dolis,

[F]raena nimis laxas petulantibus, inquit, ephebis;

Est opus vt monitis erudiare meis.

[V]irginis officium castique Cupidinis artes

Nos amor, & brumae ter docuêre novem.

[M]e duce carpe viam, ne te malus auferat error,

Dedaleâ Veneris regia fraude latet.

[T]alia dum memorant, alternaque carmina dicunt,

Non procul a thalami limine, dicta noto.

[P]hyllis armore novo, stimulisque agitata juventae,

Incipit ingenuo sic prior ore loqui.