Maechden-plicht ofte ampt der ionkvrouwen, in eerbaer liefde, aen-ghewesen door sinne-beelden

[p. 34]

Eerst al te net,
Daer na een slet.
De fille trop nette,
Femme deffaicte.

anna.

't IS dan, gelijck ghy selfs vvel siet,
Voor ons het meeste voordeel niet,
Het zeyl te setten in den top,
En ons te seer te proncken op.
Het manne-volck, ghelooftet vry,
VVeet, immers alsoo vvel als vvy,
VVat onder ons al omme gaet;
Dit hoord' ick onlangs aen den praet
Van seker out, en eerlijck man,
Als hy sijn reden dus began.

De Perse-boom, vvanneer die bloeyt,

Ist schoonste dat in hoven groeyt,
Soo lang haer bloen is nieu en vers;
Maer gaet doch eens besien de Pers,
VVanneer haer bloeysel valt en speent,
Sy staet verlept, verslonst, verqueent,
En sieter uyt 'k en vveet niet hoe.

Dien bom pa ß' ic meykens toe,

Die staegh, met een vervveenden schijn,
Soo aerdich op-gestreken zijn:
VVant vrijsters altijt even net,
Soo haest ghetrout, soo haest een slet.
En soomen daghelijcx siet, en vint,
Die dickvvils spiegelt, selden spint.

Culta nimis fit foeda situ.

anna.

VIrgravis, coenâ patri dum nuper adesset,

Protulit haec animo dicta notata meo.

Persica cum florent, nihil est formosius illis,

Sordidius contrà, flore candente, nihil.

Fit plerumque situ, fit squallida sordibus vxor,

Excoluit forman si qua puella nimis.

Pergit, & ornandi quo tanta licentia? dixit,

Quis furor est, totos se coluisse dies?

Forma nocet miseris nimis ambitiosa puellis,

Anxia de cultu, vix erit apta thoro.

Cura cui vultus, incuria faepe meriti est,

Quae speculo gaudet, nan amat illa colum.