Maechden-plicht ofte ampt der ionkvrouwen, in eerbaer liefde, aen-ghewesen door sinne-beelden

[p. 44]

Eedt van die mint
Licht, als de wint.
Promesses d'amour par constume;
Sont legeres comme la plume.

phyllis.

VSegghen magh misschien vvel eer
Gebeurt zijn, maer denct nimmermeer
Dat seker jongh-heer, die my vrijt,
Sulcx doen sou willen my te spijt;
Jck vvaer sijn ziel, sijn hart, sijn sin,
Soo ick hem dede gunst van min,
Hy my verlaten? vvat een struyf.

anna.

MAer zydy noch soo slechten duyf?
Hoe, lieve kint, en merckje niet,
VVanneer de vvint ruyst door het riet,
Hoe dattet buygt, en stuypt, en nijght,
Ja als tot aen aerden sijght?
Nochtans en hout den vvint nau op;
Of 't steeckt vveer inde lucht sijn cop.

Die vrijt is avvee, ghelijck een kint,

Maer na-der-hant ist al maer vvint.
Soo langh de bye haer strael behout,
Soo vlieghtse vroylijck door het vvout;
Maer als sy yemant steeckt of straelt,
Haer eerste lust en cracht die faelt.

Soo haest de bruydt is in de schuyt,

Zijn al de schoon beloften uyt;
En als het vvil'ken is gheschiet,
Dan gaet de vrientschap haest te niet.

Quid juret non curat amans.

anna.

HInc neque pollicitis, neque tu moveare querelis,

Nec gemitu faciat cor tibi molle puer;

Nonnevides? tremit acta noto, similisque precanti,

Dum spirat, tremulum flectit arundo caput;

At simul ac desaevit hiems, assurgit in altum;

Nullaque supplicij signa prioris habet.

Crabo rasas ac mella colit, dum spirula condit,

Cum ferit, amissâ cuspide, fucus abit.

Supplicat omnis amans, & dat bona verba puellae,

Dum negat, & calidas respuit illa preces;

At fremet, & tenerae conuitia dicet amicae,

Vt semel optatâ gaudia nocte tulit.