Silenus Alcibiadis, sive Proteus

[p. 46]

VVare hier verstant, daer vvaer gheen bant.

MOy Brechtje speelt de beest, en Ioor laet met hem gecken:
'k En can, seyt hy, mijn sin van 't soete dier niet trecken,

Ick sieder in een geest vol aerdicheyts ghetast,

Dies ben ick aen mijn Lief met stale ketens vast.

Wel Blutten, als ghy zijt, en hebdy noyt ghevonden
Een Nar, die maer en en was aen enckel stroo ghebonden,

En even-wel bleef staen, als met de boey aen 't been?

Ghy zijt, al weetjet niet, van dese gecken een.

Fac sapias & liber eris.

VSque rogas, negat vsque tibi crudelis Amica:

Ecquid ad huc duro mens in amore gemit?

Me remorantur, ais, formosę vincla puellae,

Vincla vel herculeâ non soliienda manu:

Vincla genę mihi, vincla comę, mihi vincla papillę:

Hei mihi? quot vinclis corda ligatur Amans.

Stulte Puer, Stulti vel stramine crura tenentur,

Et, moriar, vinclum tu nisi tale geras.

Qui veut, il peut.

NE vistes vous iamais vn fol lié de paille
N'avoir l'entendement ny force qu'il s'en aille?

Ie vais le vous monster, voila ce sot languir

En malheureux amour, & ne s'en peut partir.

[p. 47]

Fac sapias et liber eris.
XXIII.

OVID. 3. METAM.

SEd tamen haeret Amor crescitque dolore repulsae
Et tenuant vigiles corpus miserabile curae
Adducitque cutem macies.

OVID.

DY faciant possis Dominae transire relictae

Limina, proposito sufficiantque pedes,

Et poteris, modo velle tene.

DAN. HEYNS.

SCilicet angusto nimium concludimur orbe:

Iudicio peccat qui sapienter amat.