Natam rapis o hymenaee parenti.
XLIIII.
NEc insulsa, nec prorsus inutilis est observatio, quam quidã desumunt ex modo excusandi quo (Luc. 14.16.) vtuntur ij, qui ad coenam vocati, ad diem dictum venire detrectant. Primus eorũ, rationes absentiae allegans, Villã, inquit, emi, in istius ego possessionem mittendus jam nunc abeo, vtque apud herum tuum eo nomine me excuses, precor. Alter, Iuga bonũ quinque (inquit) empta sunt mihi, periculum de ijs facturus decedo, id ne Dominus tuus aegrè ferat, meis verbis rogabis. Tertius confidentius perorans, & non excusatione (vt videtur) sed justâ defensione nisus, Vxorem, inquit, duxi, eâque de causa non possum venire. Actum matrimonij tantùm privilegij habere innuens, vt vel solâ facti allegatione satis superq; purgatum se existimet. Magna sanè matrimonij efficacia est, in quo conjuges, vel Deo autore, parentibus sese mutuo praeponunt. Graphicè apud Homeruum Hector,
Haud equidẽ dubito quin cõcidet Ilion ingés,
Et Priamus, Priamiq; ruet gens armipotentis;
Sed mihi nec populi, nec carae cura parentis,
Nec Priami regis tantum pręcordia rodit,
Quam me cura tui, coniux carrissima, vexat.
Est sanè intimum amicitiae genus, castus Thorus.
T'IS een leersame, en geen onvermakelijcke bedenckinge, die eenige nemen uyt de gelijckenisse vant avontmael, van Christo vermelt Luc. 14.16. al waer, soo wanneer de knechten uytgingen om de genoode te roupen, den eersten brengende reden by van niet te connen comen, seyt eẽ acker gecocht te hebben, eñ dien re moeten gaen besichtigen: den tweeden verclaert cooper bedegen te zyn van vijf joc ossen, en de selve te moeten gaen beprouven: vonghende beyde een bede by haere redenen, seggende, Ic bidde u doet mijn onschult. Den derden, sprekende met een grover stemme, en vry wat stouter, seyt ront uyt, Ick hebbe een wijff getrout, en daerom en can ick niet comen. Als vast houdende dat een wijf te trouwen een sake is van sodanigen voor-recht, datmen om der selve wille, sonder tegenseggen, seer wel vermach alle andere saken aen d'een zyde te stellẽ. Voorwaer als wy sien dat God beveelt een teere maget beyde vader en moederte verlaten, eñ eenen vremden man aen te hangen, moetmen niet bekennẽ dat hy t'selve voor alderley vrientschappen stelt? Ic sal, met verlof vande Leser, hier by vougẽ t'gene Hector, hier vã by Homerũ spreect.
Ick weet dat Troyen haest en ras
Niet zijn en sal als gruys en as;
Ick weet oock dat mijn Vader sal
Haest comen tot een drouven val;
En dat mijn Broeders lieff en weert
Verslinden sal des vyants sweert.
Maer noch mijn Vader, noch sijn schat,
Noch ghy, ô Troyen! schoone stadt,
Perst my soo hart aen mijn ghemoet,
Als ghy, mijn weerde Huys-vrou doet,
EPHES. 5.28. ET SEQ.
VIri debent diligere vxores suas, vt corpora sua, propter hoc relinquet homo patrem & matrem suam, & adhaerebit vxori suae, & erunt duo in carne vnâ.
Auteursrechtvrij