De pelgrimagie van het kindeken Jesus
(1755)–Franciscus Cauwe–
Auteursrechtvrij
[pagina 36]
| |
Vrouwen, heeft nochtans willen volbrengen den tyt van veertigh dagen, blyvende met haer Kindeken ende den H. Joseph ter plaetse daer sy gebaert hadde, ende verwachtende verduldelyck den dag, op welcken sy volgens het bevel der Wet gaen soude naer den Tempel. Hoort hoe hier mediteert onsen H. Bonaventura: De Alderheyligste Moeder bleef desen tyt wakende, ende neerstigh sorgende voor haer liefste Soontjen. Och Godt! met hoe groote sorgvuldigheyt ende neerstigheyt was sy 't zelve bestierende, op dat het in 't minste niet en soude bedroeft worden! met hoe groote eerbiedinge ende voorsichtigheyt was sy't selve handelende, welck sy wiste haeren Godt te wesen: voor welck sy vallende op haere knien, nam het in haer armen, ende leyde 't soo in de wiege. Met hoe groote blydschap, vryheyt, Moederlijcke authoriteyt, was sy oock 't selve omhelsende, kussende, soetelijck douwende aen haer Aensicht ende Borsten, ende haer in 't zelve vermakende, welck sy wiste haeren Sone te wesen! Hoe menigmael aensagh sy het aendachtelijck in 't aensicht, ende alle de deelen van sijn Alderheyligste Lichaem! hoe sorgvuldelijck ende gemanierlijck was sy sijn teere Ledekens effen leggende, in de luyerkens windende! want gelijck sy was seer ootmoedig, soo was sy oock seer voorsichtig: ende daerom was in alle de nootsaeckelyckheden van haer kindeken, soo slaepende als wacker zynde, met alle gedienstigheyt geduerig toesicht hebbende. O! hoe geerne gaf sy het te suygen! want 't en kan anders niet wesen, oft sy moeste eene onuytsprekelijcke soetigheyt gevoelen, die aen andere vrouwen onbekent is, terwylen sy dit Goddelyk Kindeken te suygen gaf. Van den H. Joseph segt | |
[pagina 37]
| |
den H. Bernardus, dat hy sonder twyffel menigmael 't Kindeken Jesus op sijne knien hiel, ende op 't zelve seer vriendelyck was lacchende. Blyft oock ô Ziele, met de Alderheylighste Maget by de Cribbe, ende vermaeckt u geduerig met het Kindeken Jesus: want uyt hem komt ende vloeyt een verborgen Hemelsche kracht, tot troost ende hulpe der zielen. Alle Godtvruchtige zielen, maer besonderlyck Religieuse persoonen, behoorden van den Kersdag tot Lichtmisse, ten minsten eens daegs onse L. Vrouwe Cribbe te besoecken ende het Kindeken Jesus te aenbidden, ende devotelijck te mediteren van hunne armoede, ootmoedigheyt, ende goedertierentheydt. Tot hier S. Bonav. cap. 10. Wat dienst sult gy dan doen, ô Ziele, aen de H. Maget, ende 't Kindeken Jesus! Siet wat'er van noode is, ende draegt neerstig sorge dat'er niet en gebreckt. Vergadert hout langhst de wegen ende velden, om een kleyn vierken te maecken. Haelt water, verwarmt het over 't vier om het Kindeken Jesus te baden, ende sijne luyerkens te wasschen. Gaet, koopt, ofte bedelt melck, om 't Kindeken een papken te maecken: ofte doet gelyk geseyt is in't 2. Capittel. Besorgt oock andere spyse ende dranck voor de Moeder, en den Ouden H. Joseph; ende terwylen sy eten, speelt met het kleyn Jesuken, of geeft 't papken te eten, ende neemt hier in u genoegte. Ende op dat gy de simpele Meditatien niet versmaden en soud' hoort wederom den Seraphienschen Bonventura in sijnen Nachtegael soetelyck singende: Geluckig soud' hy zyn,
Die soo veel hadt verkregen
By sijn soet Moederken,
Dat s' hem waer toegenegen
| |
[pagina 38]
| |
Te jonnen een mael daeghs
Soo dier geachten pandt,
Op dat hy kussen mocht
Door wie sijn herte brandt,
'K meen dat dit soete Kindt
Geensins en souw vervelen,
Maer 't souw myn yver-sucht
Met een soet lacchien strelen;
En hadt ick iet misdaen?
Dit lieffelyck gelaet
Seer minnelyck en soet
In syn genaede staet.
Geschiede sulckx aen my
Ick souw met gantsche leden:
Ick souw met alle vlyt
My in den dienst besteden
Van dit kleen Huysgesin:
'K en peysd' op spys noch dranck,
Al duerde dese plicht
Myn leven dagen lanck.
Ick souw de Moeders sin,
En wil, sien te verrasschen;
Ick liep eer dat het daeght
Syn schamel leurkens wasschen;
En dickwils eer het Kindt
Waer uyt den slaep verhuyst,
Waer 't papken al gereedt,
En 't Stalleken gekuyst.
Terwylen dat het noch
De Maeghde borsten soogde,
Soo nam ick desen last,
Dat ick syn doecxkens droogde,
En soo MARIA hem
Te winden waer gereedt,
Ick maeckt' een dons van hoy,
Daer op myn opper-kleedt.
| |
[pagina 39]
| |
En terwyl dat sy hem
Souw koest'ren, wasschen, winden,
Soo liet ick op den stont
My aen syn Cribb'ken vinden;
Op dat ick op een nieuw
Het hoy weer open ley,
En uyt bewegeniss',
Mocht suchten tusschen bey.
Aldus S. Bonavent., waer uyt wy konnen sien hoe edel en profytig dusdanige simple Meditatien zyn. |
|