De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XLVII. Capittel.
Jesus keert met Magdalena naer Capharnaum by syne Moeder.

NAer dat den Lieffelycken Jesus van de twee Susters Maria ende Martha lichaemelyck onthaelt hadde geweest, ende haer-lieder gheestelyck onthaelt ende vermaeckt hadde, soo heeft hy syne reyse met syne Discipels vervolgt naer Capharnaum.

Maria meer als oyt te vooren met Jesus liefde gewont zynde, haer dochte datse sonder hem niet leven en konde: ende daerom nam voor haer hem voortaen te volgen, waer hy gaen soude. Sy maekte dan haer packxken, en stelden haer seer vlytigh op dese reyse ende volgde geduerig naer by de voetstappen van haeren Beminden; haer herte blaeckende als eenen vierigen oven met de brandende affectien der Goddelijcker liefden, die somtijts met sulck een gewelt uytbersten, dat sy sot scheen te wesen. Maer Jesus nam sijn genoegte in dese soetigheyt, die soo seer van de sinnelijcke menschen veracht ende bespot wort, ende somtyts

[p. 362]

omme siende gaf haer een minnelyck ooge, welk soo veel vierige schichten waeren, die haer wonden vernieuwden ende den brant vermeerderden in het herte van Magdalena.

Voegt u, ô Ziele neffens dese Seraphinsche Vriendinne van Jesus, ende poogt u zelven om haeren brandende iver, haere vierige affectie, ende haere soete devotie tot Jesum, naer te volgen. Siet hoe sy comende ergens by een herberge, loopt by Jesum, ende vallende op haere knien hout hem vast by synen mantel, hem biddende een weynig te rusten, ende te ververschen, ende doet hem dan met syne Discipels seer liberaelijck tracteren; haer zelven ondertusschen meer vermaeckende met Jesus voeten te kusschen (volgens haere gewoonte) ende die met traenen van devotie te wasschen, als met spijse ende dranck. Want sy en hadde nergens in vermaeck ofte smaeck, als in den minnelijcken Jesus te aenschouwen ende te aenhooren, ofte sijne voeten te omhelsen.

Och soeten Jesu, hoe betoovert gy de herten door een hemelsche kracht! hoe dwingt gy de affectien met een soet gewelt! hoe doet gy de zielen hun zelven verliesen ende door het vier uwer liefden smilten ende verdwijnen, datse schijnen sonder vleesch, sonder sinnen, sonder gevoelen te wesen, aen al dat uytwendig is! soo dat sy wel mogen [si]ngen met den H. Bernardus in sijnen herten sang:

't Is goet Jesum te beminnen,

Ende om niet anders geven:

'K wensche in my te verdwijnen,

Om aen hem alleen te leven.

Ten lesten Jesus gecomen zijnde te Capharnaum by onse L. Vrouwe (die soo het waerscheynelijck is tot den Feest-dag niet gegaen en was: want de Vrouwen en waeren niet verbonden) ende van

[p. 363]

haer met de gewoonelyke affectie ende blijdschap ontfangen zijnde, heeft hy neder sittende haer vertelt, hoe hem dese reyse af geloopen was, ende hoe hem de Joden binnen Jerusalem hadden willen steenigen, als eenen verleyder des volckx, ende geseyt dat hy den duyvel in hadde, ende raesde. Gy moogt wel peysen hoe dat dit onse L. Vrouwe in het herte gonck; soo dat sy haer verschrickte in die grouwelyke blasphemien der Joden, ende siende op Jesus, begonste te weenen. Maer Jesus vertrooste haer met de genoegelijcke historien van de overspeelster, welke hy uyt hunne handen verlost hadde; ende met Magdalena, vertellende hoe fraey sy hem onthaelt hadde te Bethania, en op den wegh.

Doen vertelde haer Magdalena wat sy al gevoelt ende gesmaeckt hadde, sittende by de voeten van Jesus, in het huys van Martha: ende dit seggende vloog sy hem wederom aen sijne voeten, met sulck eenen geweldigen brant ontsteken zynde, datse haer niet verzaeden en conde van die te kusschen.

O vierigheyt der begeerten!

O Saligen brant van binnen!

O verkoelinge des herten!

Aldus Jesum te beminnen.