De pelgrimagie van het kindeken Jesus

XI. Capittel.
Jesus wort den geheelen nacht van de dienaers der opperste Priesters afgryselyck gequollen; ende Joannes draegt onse L. Vrouwe de droeve mare.

NAer dat Jesus van de Joodschen Raet verwesen was ter doodt, soo zyn al die groote Heeren vertrocken elk naer syn huys, gaende met blydschap slaepen, om dat sy sulk een fraey exploit uyt-gerecht hadden Jesus is daer-en-tusschen van de dienaers geleyt in eenen kerker, gelyk eenen kelder onder de aerde, alwaer sy hem gebonden hebben aen een Colomne, ende hebben hem aldaer geheel dien nacht soo afgryselyck gequollen, ende soo vileynelyck mishandelt, dat geen penne bequaem en is om dat te beschryven: soo dat sommige Leeraers seggen, dat men alleenelyk in den dag des oordeels bescheydelyck weten sal, wat Jesus dien nacht al geleden heeft het gene de Evangelisten om eerbaerheydts wille verswegen hebben, alleenelyk met korte woorden seggende ^(a)dat sy hem in het aensicht gespogen, bespot, de oogen verblint, vuysten, ende kaek-smeten gegeven hebben, seggende: Raet eens Christe, wie dat u geslagen heeft.

(a) Matth. 28. Luc. 22.

[p. 469]

O Ziele, volgt uwen Beminden in dese verworpen plaetse, ende sit ergens in eenen hoeck, aenschouwende met geduerige traenen, al het gene hy hier lyt om uwer liefden; u imaginerende dat hy tusschen de injurien somtyts een ooge naer u keert. Siet nu eens hoe dien Eerweerdigen ende schoonen Man, van een deel vuyle quanten ende schudden, met duysent soorten van vileynien onteert ende gequollen wort. Siet hoe sy voor het eerste dat Engels aenschyn om het seerste bespuygen, uyt rasschende vuyle stinkende fluymen, met welke sy het zelve t' eenemael bedecken: waer van sy ten lesten selve eenen walge hebbende, hangende voor dat gebenedyt aenschyn eenen vuylen doek of vodde, ende beginnen daer op te slaen met vuytsten soo ongenadelyk, dat het geheel opswelt, ende de oogen swart worden, loopende het bloet uyt synen neuse ende mont. Siet hoe die dienaers der duyvelen, een ider iet soekt om met den verduldigen Heere den sot te houden, ende hun genoegte nemen in hem te quellen: den eenen grypt hem by den neuse, d' ander trecken hem by de ooren, d'ander wryven hem vuyligheyt in de neuse ende mondt, d'ander keeren hem het achterste, ende laeten winden in syn aensicht, d' ander steken hem met spellen, d'ander trecken het hair uyt syn hooft ende baert: d'ander geven hem kaeck-smeten, d'ander schoppen hem met voeten, d'ander slaen met stocken over hals en necke, d'ander hem ontbindende van de Colomne slepen hem by syn hair langst den vloer, gelyk eenen hont, ende trappelen hem onder de voeten, d'ander lacchen ende spotten met hem, spreken hem vuyle onbeschaemde woorden, d'andere verwyten hem, seggende: gy meende beter ende wyser te zyn als onse Priesters, ende Phariséen; ô welke dwaesheyt is dat

[p. 470]

van u, hoe hebt gy uwen mont tegen hun derven open doen? Maer nu blykt wel uwe wysheyt, nu zyt gy ge-eert gelyk het betaemt, ende onthaelt gelyk uwe bedriegeryen verdient hebben, ende gy zyt weerdig gehangen te zyn, ende zult oock aen de galge geraeken. Soo hebben sy geheel den nacht, nu den eenen, nu den anderen met woorden ende werken gespyteert. Aensiet in alle dese injurien den sachtmoedigen Heere Jesus, hoe hy met nedergeboogen hoofde schaemelyk, ende verduldelyk swygt op al het gene sy seggen, al oft hy in alle misdaden betrapt ende overtuygt hadde geweest; ende hebt met hem medelyden. Och Heere in welke handen zyt gy gevallen! hoe geweldig groot is uwe verduldigheyt! Dit is immers wel een ure der duysternisse.

O Christen ziele, als gy den goeden Jesus soo verworpelyk siet mishandelen, heft somtyts u gepeys was hooger, aenmerkende de oneyndelycke Majesteyt Godts, die in hem is, ende vervolgens in hem soo onteert, ende mishandelt wort. O onbegrypelyker Raet Godts die sulke middelen heeft willen gebruyken om ons te helpen; sy selven soo vernederende, om ons te verheffen, ende soo groote versmaetheden aenveerdende, om ons glorieus te maeken. O wonderlyke saeke! den Godt van Hemel ende Aerde daer sien sleypen ter aerden als beeste, sonder eenige resistentie te doen. Hy was alsdan inder waerheyt eenen verborgen Godt, in welke men niet en sag als verworpentheyt, versmaetheyt, ende krankheyt. O mynen Godt wat beschaemtheyt, wat bespottinge ende verwytingen zullen my connen aengedaen wesen, die ik niet verduldelyk verdraegen en moet om uwer liefde; aengesien gy soo groote om mynder liefden geleden hebt: gy die alle eere ende glorie

[p. 471]

weerdig zyt, voor my die alle schande ende confusie verdient hebbe.

Gaet, ô ziele, tusschen dese mishandelinge by den soeten Jesus, namentlyk als hy soo deerlyck by syn hair gesleept wort ter aerden, ende neemt hem met traenen in uwe ermen, roepende tot die verwoede honden, dat sy hunne rasernye op u keeren, want dat gy sulks verdient hebt, ende niet hy. O ellendige menschen, wat heeft desen onnooselen bloet u misdaen, dat gy hem soo wreedelyk mishandelt? Omhelst daer-en-tusschen uwen soeten Jesus, ende troost hem ten minsten met uwe traenen, aengesien gy hem anders niet helpen en kont. O doet dit wel levendig, ende gy sult sonder twyffel door ongewoonelycke bewegingen in u herte gewont worden.

Hier-en-tusschen is Joannes (soo S. Bonaventura mediteert)^(a) gegaen naer onse L. Vrouwe, die met andere H. Vrouwen, in het huys van Magdalena, in de zelve Stadt, het Paesch Lam ge-eten hadde, ende heeft haer vertelt al het gene den Heere, ende de Discipels overgecomen was. Sy hebben dan altemael seer beginnen te schreyen ende te jammeren. Aensiet hun met medelyden, want sy uyt'er maeten bedroeft ende bedrukt zyn, om dat sy nu wel sien, ende hun sekerlyk laeten voorstaen, dat den alderliefsten Heere, ende Meester nu sterven moet. Ten lesten onse L. Vrouwe vertreckt haer tot het Gebedt, seggende: Eerweerdighsten Vader, goedertierensten Vader, bermhertighsten Vader: Ik recommandere u mynen alderliefsten Sone. En zyt toch tegen hem niet wreet, want gy aen een jegelyk goedertierig zyt. O eeuwigen Vaders, sal mynen Sone Jesus dan sterven? Hy en heeft immers niet misdaen. Maer ô rechtveerdigen Va-

(a) Medit. vit. Chr. c. 75.

[p. 472]

der, indien gy wilt het menschelyk geslachte verlossen, ick bidde doet dat op een ander maniere, want alle dingen zyn u mogelyck. Ick bidd' u Alderh. Vader (indien het U belieft, dat mynen soeten Jesus niet en sterve) verlost hem toch uyt de handen der sondaren, ende geeft hem my weder. Hy en helpt sy zelven niet om u respect ende gehoorsaemheyt: hy heeft sy selven verlaeten, ende is tusschen syne vyanden, als t'eenemael kranck ende onmachtig: wilt hem dan, ô Heere helpen. Dese ende diergelyke saeken seyde onse L. Vrouwe, biddende met aller affectien ende met een uyterste bitterheyt haers herten. Hebt dan ook medelyden met haer, die gy siet in sulke droefheyt, ende benauwtheyt. Aldus S. Bonaventura.