De pelgrimagie van het kindeken Jesus(1755)–Franciscus Cauwe– Auteursrechtvrij Vorige Volgende §. III. De Metten. DUs haeren sank begint, met vierige begeerten, Die springen met gewelt uyt het forneys haers 's herten. En voor den Metten tyt, geeft haeren Godt den lof, Om dat hy daer soo heeft gemaeckt van aerd' en stof. Ach! roept sy menighmael, ach soet oneyndigh wesen! Uw' goedertierentheyt wort noyt genoeg ghepresen. Om dat gy hebt soo hoog verheven mynen niet, Om inder eeuwigheyt te smaecken uw geniet. O mynen lieven Godt! hoe moest uw' liefde blaecken. Die met u eygen Beeldt, my wou soo edel maecken. O groote weerdigheydt, van stof en aerd' en slyck, [pagina 581] [p. 581] Aen uwe Majesteyt te wesen soo gelyck! Dit hebt gy willen doen, op dat ick t'allen tyden, Mijn hert' in u alleen, sou soecken te verblyden: En dat myn ziele sou u wesen aengehecht: En dat myn herte sou tot u zyn opgerecht. Daer naer hebt gy beschickt, my hooger te verdryven, To[t] u hemelsch Palleys, om daer met u te blyven In alle eeuwigheyt; en sonder druck of pyn Te leven sonder vrees, en eeuwigh saligh zyn. Daer hebt gy my bereyt, in d' Engles schoone Chooren, Een Conincklycken throon, op welcken sonder stooren, Ick eeuwigh sitten sal, in 't aldersoetst geniet Van uwe Majesteyt. Wat vreugt en is dit niet! Maer voor dit groot weldaet, wat kan ick weder geven? Voorwaer'k en weet het niet: als altyt wel te leven, En u te hebben lief! ô mynen soeten Heer! Och oft ick hier in mocht verflauwen nimmermeer! O mijnen lieven Godt! ô soetigheyt van binnen! O herten-rooven soet, der zielen die u minnen! Ick gev' u met ootmoedt, al dat ick heb oft ben: Want buyten u geen goet, op aerde ick en ken. O si! ô si! ô si! roept sulck een Ziele blyde In allen tegenspoet, en mint Godt t' allen tyde Die haer soo heeft bemint, van alle eeuwigheyt; En soo wort d'eerste ur', der Metten af-geleyt. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij