Ruize-rijmen

12. Beê aan neêrlands goôn.

‘Is life worth living?’

't Zijn verschrikkelijke tijden,

Die het Menschdom thans doorleeft,

Fel geteisterd door een lijden,

Als geen pen beschreven heeft,

Nu de gansche wijde Waereld op zijn fundamenten beeft.

Vrij bleef nog ons goede Holland,

Dierbaarst plekje van onz' aard!

Vrij! Terwijl Europa dol an 't

Rennen is, als 't schichtig paard,

Naar den afgrond van verderf en wee, in toomelooze vaart.

Maar ook wij hebb' onz' ellende,

Op de Vaderlandsche kust:

Circulaires - und kein Ende -

Laten je geen dag met rust,

En bederven je je stemming en je lieve levenslust.

[p. 12]

 

Zit je ergens knus te babbelen,

 

In een lunchroom of café,

 

Op je krakeling te knabbelen,

 

Bij je borrel of je thee,

 

Dâlijk wor j' omzwermd door kindren, en begint het ‘lijsten-wee.’

 

 

 

Nergens kun je rustig loopen,

 

In dit dierbaarst oord van d' aard,

 

Nu eens moet j' een bloempje koopen,

 

Dan weer prikken in een kaart,

 

En je teekent, koopt, prikt, zuchtend: ‘Is het Leven 't Leven waard?’

 

 

 

Veel vernuftigs vond deze eeuw al

 

Uit - tot Last van 't Algemeen,

 

Maar het mooiste is de ‘Sneeuwbal,’

 

Fraaier vondst bestaat er geen:

 

Daarmee hinder je drie menschen tegelijk, inplaats van één!

 

 

 

Krijg 'k zoo'n brief, dien 'k af moet schrijven,

 

Driemaal, meen ik haast zoowat,

 

Dan probeer ik stil te blijven

 

Zitten - net zoo als ik zat...

 

En den term niet uit te spreken... 'n enkele keer gelukt me dat.

 

------------------

 

Dankbaar, dat wij veilig bleven,

 

Goôn! die ons genadig zijt!

 

Zullen w', u ter eere, geven,

 

Blakend van liefdadigheid...

 

Als gij ons verlost van prik- en sneeuwbal-lammenadigheid!