Ruize-rijmen

[p. 90]

45. Het meilied der moeders.
Opgedragen aan allen, die nog het goede in den oorlog weten te waardeeren.

‘Met de vervaardiging der kunstledematen voor de verminkten schiet men hard op; bijna allen zullen binnen kort geholpen zijn. - Een zeer geschikte betrekking voor de jongelieden, die blind geschoten zijn - een schrikbarend groot aantal - is die van masseur. De opleiding geschiedt kosteloos.’ - Bericht in de bladen.

‘Als de Mei komt,

Ben ik blijde;

In den morgen,

Zoel en zacht,

Dwaal ik rond langs

Weg en weide;

Wees gegroet, gij

Tijd der tijden,

Als het lente-

leven lacht!’

‘Als de Mei komt,

Ben ik blijde,

En ik strale

van geluk,

Want mijn kind zal

Niet meer rijden,

Neen, dan loopt hij

Aan mijn zijde,

Want mijn jongen

Krijgt zijn kruk.’

‘Als de Mei komt,

Ben ik blijde,

Is mij 't harte

Licht en warm,

Want mijn kind, zoo-

als men zeide,

Heeft dan weer

Zijn armen, beide,

Want hij krijgt zijn

Houten arm.’

‘Als de Mei komt,

Ben ik blijde,

Want de wolf blijft

Van de deur:

[p. 91]

 

Met het oog op

 

Dure tijden,

 

Zal 'k mijn blind kind

 

Op doen leiden

 

Tot een eerste-

 

klas masseur.

 

 

 

‘Als de Mei komt,

 

Ben ik blijde,

 

Want mijn kind, ginds,

 

Heeft geen nood;

 

't Is het einde

 

Van zijn strijden,

 

Van zijn pijn en

 

Van zijn lijden,

 

Want mijn jongen

 

Ligt er dood.’