Ruize-rijmen

21.

Een jonkman, zeer verliefd en blond,

Schreef in 't café aan zijn vriendinnetje,

En Patrik, die er achter stond,

Bleek 't na te neuzen, zin voor zinnetje.

[p. 160]

 

‘Hier breek ik af,’ zoo schreef de knaap,

 

‘Hoewel dit slot wat vreemd mag lijken,

 

Maar een vervloekte lompe aap

 

Staat stiekum alles af te kijken.’

 

 

 

En Pat zei - want hij schrok er van -

 

‘Ik kan je de verzekering geven,

 

Dat ik geen woord gezien heb, man,

 

Van wat je daar hebt neergeschreven.’