Ekskuseer mijn linkerhand

[p. 48]

Het verloren vers

...het spijt ons erg dat het zo gelopen is maar als wij het terug mochten vinden...

Geef mij maria tallchief weer,
ellendelingen, maria tallchief die
in 't new york city ballet op
onze verwachting wandelde.
Tegen mijn ingehouden adem leunde zij
en als ik zuchtte zweefde zij.
Wat zei je, was je creek of crow
red indian, maria? hoe dan ook,
een dochtertje blauw dampend geboren
in de wigwam van oklahoma was nu
de ranke witte cyclaam van delibes,
daar stond een witte bloem die een vrouw was -
niet andersom - in new york city
zodat de klokken hielden op te lopen
maar toen hernam zich die muziek
en zie maria tallchief kiest
voor mij een ander been, de tijd
mag verder stromen en mijn hart
kan dus niet opgehouden zijn
met te vibreren.

Het is zes jaar geleden.
Wat heb ik in die nacht geschreven?
Toen hebben ze mijn vers gestolen.
Paul zoek, daisy en bert zoek dan,
geef mij maria tallchief weer, bandieten!