Kinderpoëzij

[p. 63]

Bloempjes voor de rijken.

Bloempjes! 'k moest u plukken,
Voor een stukje brood.
Moeder heeft zoo'n honger,
Sedert vaders dood.

'k Moest uw steeltjes knakken,
't Is mijn laatste hoop!
Aan der rijke woning
Bied ik u te koop.

Straks waart gij nog vrolijk,
Wieglend over 't zand;
Nu zult ge onbeweeglijk
Staan in d' ijz'ren mand.

Daar hebt ge tot rustplaats
't Keurigst porselein;
Maar ge kiest de velden,
Waar de zoden zijn.

Zacht blaast men de stofjes
Van uw dunne blad,
Dat het zoele windje
Tot verfrissching had.

[p. 64]

 

Daar zal u besprengen

 

't Vocht der waschfontein:

 

Schoon er buiten dropjes

 

Daauw en regen zijn.

 

 

 

Gij zult moeten pronken

 

Tusschen 't rood damast;

 

Maar zoudt liever sling'ren

 

Langs der olmen bast.

 

 

 

Gij mogt u weêrkaatsen

 

In den waterplas;

 

Dáár ziet gij uw beelt'nis

 

In het spiegelglas

 

 

 

Schittert er des avonds

 

Gas- en lampballon -

 

Schooner is u 't schijnsel

 

Van de lieve zon.

 

 

 

Helderder dan 't waslicht

 

En de luchter glans,

 

Is de pracht der sterren

 

Aan den hemeltrans.

 

 

 

'k Heb u zien ontluiken

 

In der armen gaard,

 

En met meerder zorgen

 

Wordt gij nu bewaard.

[p. 65]

 

Maar gij zult verwelken,

 

Ras zijt gij verdord.

 

Bloempjes! bij de rijken

 

Is uw bloeitijd kort. -

 

 

 

Rijken! koopt wat bloempjes;

 

Bloempjes zijn niet duur.

 

't Prachtigst voor uw zalen

 

Biedt u de natuur.

 

 

 

Koopt ze van een arme,

 

Voor een weinig geld.

 

God strooit ook voor rijken

 

Bloempjes over 't veld.

 

 

 

Wilt gij tranen droogen

 

Met uw goud en goed?

 

Gij ziet vreugdebloempjes

 

Wassen voor uw voet.

 

 

 

En krijgt ge in den hemel

 

Daarvoor eens uw loon,

 

Gij zult bloempjes dragen

 

In uw eerekroon.