Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest

[p. 303]

T' besluyt deser Liedekens.

OF yemant mocht duncken dat verscheyden van dese Liedekens op al te lichte wereltsche voysen ghemaeckt waren, soo heeft my goet gedocht tot een besluyt dit yet te verdeffenderen, alsoose vele principael voor de Ieucht gemaeckt zijn, wensche ick wel van herten dat de aendachticheyt ende stadicheydt soo by de Ieucht was datse de amoreusheydt en geyle minne soo teghen waren, datse oock uyt onlust tot het selve, so veel begeerte niet en hadden tot de voysen, daer sodanighe wereltsche ende amoreuse gesangen op gesongen werden, maer also wy nu dickwils met droefheydt sien dat de aendachticheydt by de Ieucht soo niet en is als wy wel garen soude wenschen, en datse veel so geneghen zijn tot de lichte wereltsche voysen, dat so wanneerse gheen Schriftuerlijcke Liedekens en hebben die op sulcke wijsen gaen, haer dan wel tot de amoreuse en wereltsche gesanghen selve keeren, twelck doch de Ieucht gans niet en betaemt: Want dat ontsteeckt de lichtveerdicheyt ende lusten der Ionckheyt niet als te meerder. Dewijle dat het dan also mette Ieucht staet, so ist ymmer beter datse eenighe stichtelijcke, Schriftuerlijcke Liedekens hebben, op

[p. 304]

soodanige voysen om haer daer in te oeffenen, daerse wat goets uyt leeren connen, dan datse de amoreuse Lieden ghebruycken, daerse doch niet uyt connen gestichtet werden.

Ten tweeden, so is oock te weten, dat de voysen in haer selven (sy zijn dan oock soose willen) niet quaet en zijn, twelck ooc onse voorOuders so verstaen hebben, de welcke veel concienscieuser gheweest zijn als de gene nu wel zijn in dees tijt, die haer Christenen noemen laten, dese hebben daer wel vryheydt in ghehadt hare Liedekens op wereldtsche voysen te maken gelijck wy int oude Liedtboeck sien, so dat sijt ooc verstaen hebben dat de wijsen in haer selven niet quaet en waren, wanneerse maer wel ghebruyckt werden totten love Godts, tot opweckinghe des Geestes in een Goddelijcke blijschap ende vrolijckheydt, en tot aenporringhe inder Godtsalicheydt: Dus vele hadden wy noch den Sangher voor te stellen, tot devencie vande voysen deser Liedekens.