Gedichten

[p. 15]

Den avond zijgt als zegen.

Den avond zijgt als zegen

Om heide, weide en zand.

Vaag worden al de wegen,

Eéndonker met het land.

De grijze verte nadert,

Onhoorbaar, kalm en zacht.

In 't blauwende gebladert

Daalt stille vredenacht.

De hemel heeft zich rustig

Om de aarde heengevleid,

En zoent haar nu, wellustig,

In zwijgende eenzaamheid.