Gedichten

[p. 167]

De rit op de knie.

Stap, stap,
klappeklap,
rijd maar recht en niet te rap.
Mijd dier karren
wirrewarren.
Mijd die koe!
hu, toe!
Mijd de kloefkes, mijd de schoetjes,
mijd de bloote kindervoetjes!
Zoetjes, zoetjes...
Een deur nog, een ruit,
en de huizekes uit!
Hop!
pas op!
Knietjes knijpen, handjes houden!
wippen zooals ouden
zouden;
zwaar, gelijk de boeren
voeren!
licht gelijk de heeren
leeren.

[p. 168]

 

Draven, draven, dretsen, dretsen!

 

pooten

 

stooten;

 

kluiten kletsen;

 

winden wuiven;

 

zanden stuiven;

 

boomenschaûwen schuiven, schuiven.

 

Nu een wrong

 

aan den toom!

 

Ieder sprong

 

is een boom!

 

En de spoor

 

is een boor;

 

en de hoef

 

is een ploeg;

 

en de lucht

 

is een zucht

 

op uw vlucht!

 

Keer nu in

 

aan de heg.

 

Herbegin

 

uwen weg.

 

En gezweept,

 

dat het streept!

 

en gestampt,

 

dat het dampt!

 

tot de vaart

 

van uw paard

 

u vervaart

[p. 169]

 

Draven weder, dretsen, dretsen!

 

schoften schuimen;

 

pluimen

 

pletsen,

 

weeken, weeken, witten, witten,

 

de aarde,

 

waar de

 

pooten spitten.

 

Velden vluchten,

 

vruchten,

 

voren.

 

Nader kijkt de kerketoren...

 

hoeven heffen lager, lager...

 

't moede paard loopt trager, trager...

 

Stil aan

 

gaan!

 

Een gevel rijst,

 

het dorpje grijst,

 

lichtjes, lichtjes,

 

vensters vol met bloemenwichtjes:

 

witte, roze en roô gezichtjes!

 

Daar ons strate,

 

daar ons huis!

 

Klets! een late

 

vledermuis!

 

Vóór de deur een zoete vrouw,

 

in de kou,

 

hou!