Meidoorn

[p. 85]

Leedskelk, dien ik ten bodem dronk

Leedskelk, dien ik ten bodem dronk.
angstuur dat ik behoefde,
gezegend Wie u overschonk,
mijn hart tot heil beproefde.

Toen menigeen mij dood en haat
was éene al liefde en leven;
toen menigeen mij schimp en smaad
heeft zij de zon gegeven.

Geen mensch en kent Gods oogenblik,
zijn vreugd door smart gezonden.
In lange ballingschap heb ik
mijn vaderland gevonden.