De stille bloei

[p. 53]

Verzen uit het dagboek van een droomer

[p. 55]

 

‘Mon âme a son secret, ma vie a son mystère:

 

Ún amour éternel en un moment conçu.

 

Le mal est sans espoir, aussi j'ai dû le taire,

 

Et celle qui l'a fait n'en a jamais rien su.’

 

 

 

Félix Arvers

[p. 56]

Aan den verren vriend

Ter inleiding

Een stille, schuchtre, gingt gij aarzlend door het leven,
met duizend onvermoede schatten in 't gemoed,
en al wat heerlijk was in u, en groot en goed,
hebt ge aan dien smartlijk-schoonen liefdedroom gegeven,

dien niemand onzer heeft geweten of vermoed,
ook zij niet, door uw liefde in godlijk licht geheven -
Gehuwd, de vrouw eens vriends, hebt gij haar eerst ontmoet,
sinds is zij onaantastbaar-heilig u gebleven.

Plots zijt gij naar het verre, vreemde land gegaan,
een dag, dat Vlaandren bloeide in glorie van den zomer,
en jaar na jaar vlood heen, en bracht geen tijding aan.

Toen zondt gij me onverwachts dit dagboek van een droomer,
waar gansch uw liefde in juicht, en gansch uw hart in rouwt,
en 'k wist toen, dat gij nimmer wederkeeren zoudt...