Liederen. Deel 4

Nieuwe liederen der gemeenschap

[p. 22]

VIII.

Er zullen zijn, misschien, die een gerucht
Van wijdheid kunnen brengen in hun woorden,
Dat is, omdat het wijde eeuwig Ruim
Was in hun hart en dwaalde door hun denken
Begeerig deze wijdheid te ontvangen.

Er zullen zijn, misschien, die in hun oogen
Dragen het licht van d'avond en den morgen
Zooals dit op het diepe land neervloeit.
Dat is omdat in hunne oogen blinkt
De vreugde van het zich vergetend licht.

Er zullen zijn, misschien, van wie uitgaat
Zonder dat zij iets zullen zeggen, klank; -
Dat is omdat in hunne harten zingt
Het eindelooze luiden van de zee,
Wanneer de wind haar wateren ontroert.

Er zullen zijn, aan wie een sfeer ontstroomt,
Waarin het is zeer goed zich te bewegen,
Of neer te zitten tot een mijmering, -
Dat is, omdat zij stil zijn en in hen
Geopend staan de oogen van den nacht.

[p. 23]

 

Er zullen zijn, van wie een lach meer zegt

 

Dan duizend schoone uitgesproken woorden,

 

Dat is, omdat er is iets dieps in hen,

 

Dat klank versmaadt en het te weidsch gebaar

 

Er zich weggeeft zooals de milde aarde.

 

 

 

Er zullen zijn ontastbaren, om wie

 

Gestadig wijdontvouwen vogel kringt,

 

Dat is, omdat zij leven in het ruim

 

Der onzelfzuchtigheid, en zich bewust

 

Vergeten willen in het wijd Heelal.