Lied-boeck

xliij. uyt des blinden van Iericho 4. lieden
I.

DE blinde doolt met zorghen,

Volght blinden int verdriet.
Welx blindheyd is verborghen,
Voor hem dies niet en ziet.
Vermoeyt in onghenoeghen,
Keert hy t'vernuft zyn rug.
En door zy pynnlick wroeghen,
Zoeckt hy een vaster brug.

Hy hoort des woords oorkonden

Begheerlick in zyn hert

[fol. L2r] ^origineel

 

tWoord opent hem de wonden,

 

Van zynre zonden smert.

 

Het dreyght voor zyn misdaden

 

Des heren straffe zwaar.

 

tBelooft oock uyt ghenaden

 

Den blinden oghen klaar.

 

 

 

t'Opmercken ghaat voorts toghen

 

Doort ondervinden fyn

 

Hoe dat de valsche loghen

 

Het quaad zeyt ghoed te zyn.

 

Dit doet na tquade lusten,

 

tWelck alle zonden voedt.

 

Dan tuyghen smerts onrusten

 

Dat zond' haar zelve boet.

 

 

 

Hier tert die ware hate

 

Den kop van tvalsch Serpent.

 

Tot blinden zo van state

 

De heer tghelove zent.

 

Dat zy dan ghaern ontfangen,

 

Om dat het hope baart:

 

En strecken snel haar gangen

 

Van daard ten hemel-waart