Recht ghebruyck ende misbruyck van tydlycke have

[p. 3]

Recht Ghebruyck ende Misbruyck, van tydlycke Haue.

I.
Rijckdom ende armoe zyn ghoed nóch quaad.

Na des menschen ghemoed neemt alle ding zyn beelde:
T'weeldigh paradijs en was Adam gheen weelde.
Zó en is den armen, die in Gód kan verblyden,
Zyn ghebreck gheen ghebreck, maar oeffening van stryden.

IN tydlyck goed vintmer Arm, Middelbaar, en Ryck:
T'leuen der Armen, waant elck mensch ellendigh;
T'ghêmene pynlyck, omme d'arbeyd bestendigh,
Maar t'rycke zaligh, door weeldes valsche blyck:
Dus jaaght elck na ryckdom met gheweld óff pracktyck,
Door t'verkeerde óórdeel verleyt zynde schendigh.
Want t'is niet buyten, maar in elck inwendigh,
Zó wat verblyt óf bedroeft ons leven al ghelyck.
Men vint zó wel rycken als armen die trueren:
Immers de gróótste druck, druckt den gróótsten dueren;
Alsmen gróte vrueghde in kleine huttekens ziet.
Dit moght niet zyn, zó d'uyterlycke dinghen
Uyt haren aart vrueghd óf druck nóódlyck vóórtbringen:
Dus baart ryckdom gheen lust, nóch armoe gheen verdriet.