Recht ghebruyck ende misbruyck van tydlycke have

[p. 20]

X V I I I.
Weeldich leven.

Die den armen onthoudt, zyn buyck gheeft zyn overvloed,
Komt hier in kranckheden, hier na inder hellen gloed.
Noyt was hy anderen mild diet voor hem zelfs te veel // is
Hy doet Christum vasten, diens Gód lust vande keel // is.

NU bestaat t'misbruyck van te veel uytgheven
In een weeldigh, cierlyck, en heerlyck leven:
Deze drie Goddinnen zyn meest by elck gheacht
Lust des vleeschs, der óóghen met hómoedicheyds pracht,
T'weeldighe leven teert kóstelyck en lecker,
Dit maackt voor den armen den milden te vrecker
Die lucht, aarde, en water moeyelyck doet duerwroeten,
Om d'ydelheyd des buycks met wellust zat te boeten.
Vraaghdy wat kóst dees waan met gróte kósten zoeckt
Kóst die waan hongher maackt van Socrate vervloeckt:
Want die zónder hongher gróten lust maackt tót eeten,
Door verbeelding des smaacks vande leckere beeten.
Hier werdt d'aalmis magher door vetheyd der mórselen,
Want t'veel behoeven en magh niet veel uytdelen.
Wie zó mildelick gheeft tót vulsel zynder darmen
Biet Christo den rugge, en onthouwet den armen.
Al dunckt hem nu dwaselyck dat Góóds óórdeel vertraaght,
Zó zyn zy inder daat nu al jammerlyck gheplaaght.
Haar zótheydt houdt gheen maat, maar vergrypt zich blendelick
Dan quelt onlust, walghing met zieckten ellendelick,
En dan moet de Doctoor der lecker verladen rompen,
Met dure juleppen den overvloed uytpompen.

[p. t.o. 20]

X V I I I.
Vita lvxvriosa.

In multis escis erit infirmitas, &c. propter crapulam multi obierunt: qui autem abstinens est, adiiciet vitam. Eccles. 37, 33.

Qui sua dat ventri miseris quae tollit egenis,

Sublatus morbis in Phlegethonte iacet.

Qui pellem curat, nunquam solet esse benignus,

Christo procurans esuriente gulam.