Verdichtsels

VIII.
De Schoenlapper en de ryke Man.

Een schoenenlapper zong den heeleganschen dag;

'T was wonderlyk om zien en wonderlyk om hooren.

Gelukkig in zyn lot, hy kende geen geklag;

Niets was bekwaem zyn zoete vreugd te stooren.

Die man had een gebuer met wien het anders was:

Hy ging zeer schoon gekleed; had schyven in de kas;

Hy voerde koets en peerd, had dienstboôn met heel' hoopen.

Maer hy had kommer ook, en onrust en verdriet,

En nimmer slaep noch vaek. Had hy die konnen koopen,

[p. 17]

 

Hy was er boven op; maer men verkoopt dat niet

 

Gelyk al andre dingen.

 

Hy slaept dus nooit of is welhaest ontwaekt

 

Door 't groot gerucht dat zyn gebuerman mackt

 

Met al zyn lustig zingen.

 

Op zeêkren dag roept hy den schoenenlapper naer

 

En vraegt hem: Frantsen, zeg; wat wint gy op een jaer?

 

- Hoe! op een jaer, mynheer! Wil van geen jaren spreken!

 

By jaren tel ik nooit, en zelfs by geene weken.

 

God schept den dag, mynheer, en Frantsen gaet er door.

 

Als ik maer eten heb en kleêren om te dragen

 

Voor vrouw en kinderen, 'k bedank den Heer daer voor:

 

Wy zaeyen naer den zak en leven zonder klagen.

 

- Zeer wel; zoo zeg my dan, wat wint gy op een dag?

 

- Nu meer, dan min, mynheer; als ik maer werken mag,

 

'T gaet wel; maer zie, daer zyn veel zon- en heiligdagen

 

Op welke men niet werkt, diesvolgens ook niet wint;

 

Daer by, mynheer, men drinkt die dagen eene pint;

 

Zoo moeten wy somtyds wat maegre korsten knagen,

 

Een' kerremis, zegt men, is eene geesling weerd.

 

Met 't trommelken vergaerd, met 't fluitje weêr verteerd.

 

'K ga 's andrendaegs aen 't werk met eenen nieuwen iever,

 

Ik klop, en sny, en steek, en zing een vrolyk lied,

 

En leve vry van kommer en verdriet.

 

Zoo werk ik heel de week en hoe meer werk hoe liever.

 

De rykaerd loech met 's mans regtzinnigheid,

 

En zegde, Frantsen, hoor: 'k wil u myn mildheid toonen.

 

Verlaet uw leest: 'k heb u een beter lot bereid.

 

Ik maek u ryken heer: daer is een borze kroonen:

 

Gebruik ze naer belieft: gy zyt er meester van.

 

Wat vreugd! Zy was zoo groot, dat onze brave man

 

Van welgezindheid stond te weenen;

 

Hy meinde al 't geld te zien dat op de wereld was.

 

Hy vliegt naer huis, en sluit het geld in zyne kas.

 

En zyn geluk, zvn vreugd, zyn rust, zyn hert met eenen!

[p. 18]

 

Nu was hy ryk, maer zong niet meer en sliep nog min.

 

Zyn teergeliefde schat was nooit uit zynen zin.

 

In zyne lange, bange nachten

 

Ligt hy gekwollen door de schriklykste gedachten.

 

'T is dief al wat hy hoort en dief al wat hy ziet.

 

Een muis, een wind, een schaduw, ja een niet

 

Doet hem voor zyne kroonen beven;

 

De rykdom heeft 't geluk uit zyne woonst gedreven,

 

En hem blyft niet dan angst en kwelling en verdriet.

 

Als Frantsen ziet dat 't geld hem geen geluk kan geven,

 

Hy draegt het weder by den heer,

 

En zegt: Daer ligt uw schat: geef my myn vreugden weêr.

 

 

 

O neen, 't geluk is niet gelegen

 

In opgepropte koffers geld;

 

Die man geniet geluk en zegen,

 

Die zyne vreugd in 't werken stelt.

 

Maer dwaes is hy en onbezonnen,

 

Die geld tot zyn geluk vergaert:

 

Een roggen korst, met 't werk gewonnen,

 

Smaekt beter dan de beste taert.