Verdichtsels

XXVI.
De Haen en de Perel.

Een haen, al krabben en al pikken,

Zag in het zand een perel blikken,

En zei: Zy is zeer fyn;

Maer 't minste graentje geerst zou nog veel beter zyn.

Een domme vrekaerd, die moest deelen,

Had in zyn kavel een der schoonste tafereelen
Van Rubens of Van Dyck, en zei: 'T is nogal schoon;
Maer 'k zou veel beter zyn met eene fransche kroon.

Een koeijenherder zei: Zoo ik iets mogt betrachten,

'K zou wenschen dat ik koning was.

- Wat zoudet gy dan doen? - Ho! Ho! ik zou van pas

Te peerde myne koeijen wachten!

[p. 41]

 

Een meisje van zes, zeven jaer

 

Zei: 'K wilde dat ik koninginne waer.

 

- Waerom? - Omdat ik zou myn huis opproppen

 

Met poppen.

 

 

 

Die vier verdichtseltjes zyn eigenlyk maer één:

 

De zelfde zedeles is aen de vier gemeen.

 

Een haentje

 

Is ryk met een klein graentje;

 

Een gierigaerd

 

Heeft zynen wensch als hy maer geld vergaert;

 

Terwyl de knechtjes zich verblyden

 

Als zy te peerde mogen ryden,

 

Zyn er de meisjes boven op

 

Als zy geraken aen een pop.

 

 

 

Zoo gaet het met de blinde stervelingen!

 

Elk volgt den drift van zyn gemoed;

 

Elk laet zich door zyn lust bedwingen,

 

Doch altyd meer naer 't kwaed dan naer het goed.