Een lent van vaerzen

[p. 22]

VIII.

O, sluimer zacht!
't Is al zoo kalm:
Geen vooglengalm
Verstoort de nacht:
O, sluimer zacht!
Alleenlijk trilt
Mijn minnezange;
Die smacht en smilt
Van zoet verlangen,
Nu woest en wild,
Dan bevend-bange
In de avondstilt.
Maar, laas, niet acht ge,
Ai, waarom niet?
Mijn zielsverdriet;
En spotziek lacht ge,
Wen 't zangzoet lied
Der luite ontvliedt;
Waar 'k minne bied
In spranken schiet;

[p. 23]

 

Waar 'k tranen giet

 

In paerlen vliet...!

 

 

 

Zag ik bij maanlicht

 

Aan 't vensterkijn

 

Uw loddrig aanzicht,

 

Wat vreugd was mijn!

 

Uws lampjens schijn,

 

Een rozengloor,

 

Lucht bleekjes door

 

Het blank gordijn

 

Van kant zoo fijn.

 

En 't schijnt, die glimmer

 

Bediedt mij: nimmer,

 

O, nimmer, nimmer

 

Verhoort ze uw klacht,

 

Wat elken nacht

 

Gij hier ook wacht,

 

En smeekt en smacht

 

Als zonder kracht

 

Voor Minnes macht...!

 

O, sluimer zacht!

 

't Is al zoo kalm:

 

Geen vooglengalm

 

Verstoort de nacht...

 

O, sluimer zacht!