Een handvol gedichtjes voor brave kinderen

[p. 56]

27. Het Nederlandsche kind.

Ik ben een knaapje van zes jaar,
En woon digt aan het strand,
Ik ben een knaapje van zes jaar
Een kind van Nederland!

Daar pluk ik bloempjes in het groen,
Daar speel ik in het zand;
Maar zou dit elders ook zoo zijn
Als in ons Vaderland?

Soms wandel ik met vader rond,
Ginds langs den waterkant;
Dan spreekt hij mij van 't Neêrlandsch volk
En van ons Vaderland.

[p. 57]

 

Dan spreekt hij van den Koning ook,

 

En neemt mij bij de hand,

 

En vraagt: mijn zoon bemint gij reeds

 

Den Koning van uw land?

 

 

 

En schoon ik nog geen Koning ken,

 

Is hij me een liefdepand;

 

Want vader zegt: hij schenkt de rust

 

Aan 't lieve Vaderland.

 

 

 

Dan wensch ik groot te zijn om eens,

 

Den sabel in de hand,

 

Te vechten als het wezen moet

 

Voor 't heil van Nederland!